شماری از معلمین با انتقاد از حکومت می‌گویند که تا هنوز هم وعده‌های که حکومت برای افزایش معاشات معلمین سپرده بود، عملی نگردیده‌است.
عبدالحمید یکی از آنان زمانی در ولسوالی شکردرۀ کابل معلم بوده‌است، ولی اکنون دنبال کار می‌گردد.
او با انتقاد از حکومت می‌گوید که با معاش کم نتواسته به وظیفه معلمی ادامه دهد.
آقای حمید روز پنجشنبه «۲۹ حمل ۱۳۹۸» می‌افزاید:
"یک وقت معلم بودم در شکردره، دولت به‌خاطر این‌که برایم پیسه زیاد نمی‌داد، معلمی را ترک کردم. خواست من اینست که دولت برای ما خانه و جای بدهد."
تنها عبدالحمید نیست که به‌خاطر معاش کم وظیفه‌اش را ترک کرده‌است، بلکه شماری دیگر از معلمین نیز از کمبود معاش شکایت می‌کنند.
شمس‌الله حقانی، مدت ۲۰ سال می‌شود که در لیسه عالی حبیبیه کابل تدریس می‌کند، می‌گوید که رئیس جمهور به وعده‌هایش عمل نکرده‌است و تا هنوز هم معلمین به معاش کمی که دارند به تدریس‌شان ادامه می‌دهند.
وی سرگذشت یک همکار خود را که بخشی از معاش‌اش را مصرف کرایه موتر می‌کرد، اینگونه قصه می‌کند:
"یک معلم برای من قصه کرد که حقانی صاحب من ۱۰ افغانی داشتم که از کوته سنگی می‌آمدم برای ایفای وظیفه خود ۵ افغانی را دادم در یک ملی بس و ۵ افغانی دیگر را دادم در ملی بس دیگر که تا این‌جا رسیدم، ولی حالا حیران استم که دوباره چطور به خانه برگردم."
معلمین کشور در حالی از عملی نشدن وعده‌های حکومت انتقاد می‌کنند که روز چهارشنبه هفته جاری میرویس بلخی سرپرست وزارت معارف در حالیکه برنامه‌های سال ۱۳۹۸ این وزارت را بیان می‌کرد، از آماده شدن طرح‌های پشنهادی برای افزایش معاشات معلمین خبر داد.
او افزود:
"حال قرار اینست که طرح‌های پشنهادی مختلف را در مدت سه ماه برای رئیس صاحب جمهور بفرستیم و ببینیم که کدام یکی از این قابلیت اجرا و امکانات‌اش را داریم که بر اساس آن معاش معلمین افزایش پیدا کند."
محمد اشرف غنی رئیس جمهور افغانستان در آغاز سال جدید تعلیمی ۱۳۹۸، گفته بود که موضوع ازدیاد و چگونگی معاش معلمین تحت بررسی قرار دارد و به زودی برای‌شان جواب ارائه خواهد شد.
رئیس جمهور هم‌چنان به برخی نهاد‌های حکومتی از جمله وزارت شهر سازی ۳ ماه مهلت تعیین کرده تا یک طرح را برای تهیه مسکن به معلمین آماده کند.
اما آیا این که وعده‌های حکومت برای معلمین عملی خواهند شد یا خیر؟ سؤالیست که زمان پاسخ آن‌را خواهد داد.
گزارش: شفیع کریمی
