بیشتر روزنامههای چاپ امروز کابل به بررسی چالشهای گفتوگوهای صلح و مبارزه با فساد پرداختهاند.
- هشت صبح
روزنامه هشت صبح در سرمقاله خود با عنوان "جنجال تقسیم قدرت در آستانه مذاکرات بینالافغانی" نوشته که اگرچه دلیل تأخیر گفتوگوهای صلح اختلافها بر سر رهایی ۵۹۲ زندانی طالبان عنوان شده است، اما اختلافات حکومت بر سر نهاییسازی لیست نامزد وزیران و اجرای توافقنامه سیاسی میان دو طرف تشکیلدهنده حکومت نیز میتواند باعث عدم آمادگی لازم برای برگزاری این مذاکرات باشد.
روزنامه در ادامه افزوده که ارگ و سپیدار به جای آمادگی برای مذاکرات صلح هنوز بر سر تعیین اعضای کابینه، معینیتها و ولایات چانهزنی دارند و این چانهزنیها در اوضاع کنونی، که بحث مذاکرات صلح در سطح منطقه و دنیا مهم پنداشته میشود، به نفع دولت و مردم افغانستان نیست.
نویسنده مطلب تاکید کرده که نباید اختلاف نظرها بر سر تقسیم قدرت و یا گمارش افراد، چنان مهم باشد که حکومت افغانستان در یکی از حساسترین بحثهای ملی، وظایف اصلیاش را از یاد ببرد.
- مسیر
روزنامه مسیر، در سرمقاله خود بر این موضوع تاکید کرده که حکومت باید بقیه زندانیان طالبان را هم آزاد کند تا مذاکرات صلح آغاز شود.
نویسنده معتقد است که اگر حکومت در زمینه مجبوریتی دارد، توانش را ندارد و یا هم از جانبی تحت فشار قرار دارد، پس باید با مردم در میان بگذارد. نویسنده مسیر هشدار داده که در غیر آن مردم در مقابل بهانهجوییها در برابر صلح برخواهند خاست و اعتراض خواهند کرد.
روزنامه افزوده که جنگ در کشور با گذشت هر روز شدت و قربانی از مردم میگیرد و در این وضعیت هیچ نوع مانعی در برابر مذاکرات صلح قابل قبول مردم نیست.
- اطلاعات روز
روزنامه اطلاعات روز در مطلبی تحلیلی با عنوان "مبارزه هالیوودی غنی با فساد" نوشته که ادعای «از پا آویزان کردن»ِ کسانی که بهزعم رئیسجمهور در برنامه دسترخوان ملی فساد کنند، یکی از برجستهترین مصادیق مبارزه "هالیوودی و پوپولیستی" او با فساد در کشور است.
به باور نویسنده، اگر کسی متهم به فساد باشد و اتهام وارد بر او ثابت و به حکم دادگاه محکوم به مجازات میشود و «از پا آویزان کردن» عامل فساد نوعی محکمه صحرایی است.
به نوشته روزنامه، مبارزه با فساد، مسئولیت رئیسجمهور در مبارزه با این چالش و تهدید بزرگ برای سلامت نظام سیاسی کشور و الزام برخورد با عوامل فساد، فیلم نیست که رئیسجمهور در اوج خشونت و با لحنی این چنین بیباکانه و زورگویانه، تهدیدهای هالیوودی صادر کند.
روزنامه از برخی افراد مهم نام برده و نوشته که این افراد نهتنها مورد هیچ بازخواست و بازجویی قرار نگرفتند، بلکه به رهبری کلیدیترین نهادها و مقامهای عالیرتبه منصوب شدند در حالی که به باور نویسنده، آنان میبایست مبتنی بر تهدیدهای رئیسجمهور نه از پا که از موهای سر آویزان میشدند.