در کنار جاده عرضبیگی در شهر کندز دهها شخص معلول دیده میشوند که مصروف کهنه دوزی اند.
گل احمد ۳۰ ساله یکی از آنهاست. او میگوید چهار سال پیش زمانیکه شهرکندز به دست گروه طالبان سقوط کرد، بر منزلش مرمی هاوان اصابت کرد و در نتیجه یک پایش قطع شد: "یکنفر که معیوب شود عضوی بدنش قطع شود. او زندگی خود را به پیش بُرده نمیتواند به مشکلات مواجه میشود. من که روز ۵۰ افغانی و ۱۰۰ افغانی پیدا میکنم به مشکلات مواجه هستم. اولادهایم مکتب میروند خرج و مصارفشان را پوره کرده نمیتوانم. به مشکلات مواجه هستم."
گل احمد حالا در کنار جاده عرضبیگی شهر کندز کهنه دوزی میکند و از همین طریق مخارج خانوادهاش را تأمین میکند.
او از زندگی قبل از معلولیت خود میگوید و اینکه حالا چه وضعیتی دارد: "قبلاً که پایم قطع نبود زندگی خیلی خوب بود. پایم که قطع شد بیخی زندگی برایم تلخ شده است. ما از دولت و طالب میخواهیم که به یک موافقه برسند صلح کنند. تا دیگر مردم مثل من معیوب نشوند که زندگیشان تلخ میشود. باید یک صلح دائمی برقرار شود."
فیضالدین ۵۰ ساله یکی دیگر از این معلولین است. او میگوید ۱۰ سال پیش در انفجار ماین پایش قطع شد.
حادثه زمانی رخ داد که فیضالدین به خاطر کار کردن به ولسوالی دشت ارچی رفته بود. به گفته او هنگام برگشت، موتر حاملشان با ماین جاسازی شده برخورد کرد: "آدم جور، آدم معیوب فرق دارد. او وقت و حالا خیلی فرق میکند. فعلاً در همینجا کفاشی میکنم. هشت نفر نان خور دارم بعضی روزها ۵۰ افغانی کار میکنم. بعضی روزها ۸۰ الی ۱۰۰ افغانی پیدا میکنم و بعضی روزها خالی به خانه میروم."
موصوف آرزو دارد تا صلح و آتشبس دائمی در کشور برقرار شود، تا دیگر هیچ انسانی درد از دست دادن عزیزان و اعضای بدنش را تجربه نکند: "ما خواهان صلح هستیم. ما همینقدر بدبختی را که دیدم و یک عضو بدن خود را از دست دادیم. حالا میخواهیم که آیند خود ما و اولادهایم خوب شود. باید صلح شود ما از جنگ خسته شدیم. دوطرف اگر طالب است یا دولت است باید صلح کنند. همین جنگ بس است جوانان را معیوب و شهید ساختند. باید صلح شود ما از جنگ خسته هستیم و باید جنگ ختم شود."
شماری از معلولین در ولایت کندز به هزاران نفر میرسد. آمریت امور شهدا و معلولین تنها شماری معلولینی را که در این اداره ثبت نام شده اند بیش از ۳۳۰۰ نفر میگوید، اما شماری هم استند که در این اداره ثبت نام نشده اند.
خواستۀ تقریباً همۀ آنها این است که مذاکرات صلح در قطر به نتیجه برسد و در نهایت جنگ در این کشور پایان یابد، هرچند هنوز مذاکرات قطر در مراحل ابتدایی آن است و نه تنها که سبب کاهش خشونت نشده بلکه در مناطقی خشونت و جنگ نسبت به گذشته افزایش هم یافته است.