پری ماه یازده ساله، یکی از شاگردان مرکز آموزشی عقب مانده های ذهنی در هرات است. او به سختی سخن میزند؛ اما آرزوهای بزرگ را در سر دارد.
او میخواهد در آینده معلم شود و با کودکانی دیگر که مشکل ذهنی دارند کمک کند: "دوست دارم که مکتب من شروع شود، استادم را کمک کنم و دوست دارم که معلم شوم"
نود کودک شامل بیست دختر و هفتاد پسر اکنون در مرکز آموزشی عقب مانده های ذهنی هرات شامل اند.
محبوب یکی دیگر از این کودکان است: "من در این مرکز آموزشهای خوبی دیدم، این که به کسانی که از ما بزرگتر اند احترام کنیم، با کسی برخورد بد نکنیم، حیوانات را آزار ندهیم و از آنان حفاظت کنیم."
برنامه های آموزشی برای این اطفال سه سال قبل در بنیاد خیریۀ پیر هرات آغاز شده بود؛ اما با گشایش این مرکز امیدواری ها برای جذب کودکان بیشتر که مشکل ذهنی دارند در ساختمان چهار صنفی این مرکز بیشتر شده.
فروزان فروتن یکی از استادان مرکز آموزشی عقب مانده های ذهنی است. او میگوید برنامه های آموزشی شان در رشد فکری این اطفال موثر بوده است: "این کودکان قبلاً نمیتوانستند که خود شان غذا بخورند، ما برای شان غذا خوردن را یاد دادیم، وضو گرفتن، نمازخواندن را برای شان آموزش دادیم. در اینجا آداب و معاشرت زندگی، برخورد با بزرگان را آموزش دیده اند."
بشیراحمد ته ینج وزیر کار و امور اجتماعی افغانستان میگوید که بیش از یک فیصد کودکان در افغانستان با مریضی عقب ماندگی ذهنی دچار اند، اما حکومت تلاش دارد تا این کودکان را بیشتر حمایت کند: "بین یک تا یکنیم فیصد اطفال در افغانستان تاخیر ذهنی دارند، متاسفانه حکومت افغانستان قادر به این نشده است که ارقام دقیق از این افراد داشته باشد. ولی واقعیت این است که یک فیصد از اطفال که در افغانستان هستند با این مشکل مواجه اند."
در افغانستان تنها دو مرکز آموزشی برای عقب مانده های ذهنی وجود دارد، یکی در هرات و یکی هم در کابل.
تا هنوز دولت افغانستان نتوانسته است چنین مراکز را در ولایتهای دیگر برای کودکان ایجاد کند.