- هیل
روزنامۀ هیل نوشته که اظهارات تازۀ جو بایدن رئیس جمهور ایالات متحده در مورد حضور نیروهای امریکایی در افغانستان با تردیدهای به همراه شده.
بایدن در نخستین نشست خبری‌اش به عنوان رئیس جمهور امریکا به تازگی گفت که افغانستان را ترک خواهند کرد، اما پرسش این است که چی زمانی؟
او در پاسخ به سؤالی که آیا نیروهای امریکایی سال آینده هم در افغانستان خواهند ماند، گفت چنین فکر نمی‌کند.
روزنامه گفته که چنین اظهارات و تعهداتی در گذشته هم صورت گرفته اما نیروهای امریکایی هنوز هم در افغانستان حضور دارند.
نویسنده گفته که اکنون جو بایدن سرقوماندان اعلی قوای مسلح ایالات متحده است و اگر بخواهد می‌تواند دستور دهد که تمامی نیروهای امریکایی از افغانستان بیرون شوند.
اما در ادامه می‌خوانیم که بایدن مثل رئیس جمهوران قبلی امریکا در پایان بخشیدن به جنگ آن کشور در افغانستان با موانع رو به رو است.
نویسنده گفته که هشدارهای شدید قوماندانان نظامی و اعضای کانگرس ایالات متحده هم بخشی از موانع فرا روی بایدن است.
وزارت دفاع امریکا می‌گوید که فعلاً در افغانستان ۲،۵۰۰ نیروی امریکایی حضور دارد اما طبق یک گزارش اخیر نیویارک تایمز تعداد این نیروها به ۳،۵۰۰ می‌رسد.
ادارۀ دونالد ترمپ رئیس جمهور قبلی امریکا در ماه فبروری پارسال با طالبان در دوحۀ قطر به توافق رسید. طبق آن توافق، تمامی نیروهای امریکایی باید در بدل ضمانت‌های طالبان در کار مبارزه با تروریزم تا اول ماه می از افغانستان بیرون شوند.
اما ادارۀ جوبایدن هنوز در این مورد تصمیم نهایی‌اش را اعلام نکرده. بایدن فقط گفته که خروج تمامی نیروها تا اول می دشوار خواهد بود.
- نشنل انترست
نشنل انترست هم به جنگ و صلح در افغانستان پرداخته.
در مطلب به شراکت در قدرت توجه شده و آمده که این موضوع در مرکز استراتیژی جدید ادارۀ بایدن برای افغانستان قرار دارد.
قرار است در این مورد در نشست آینده در ترکیه هم بحث شود.
در ادامه می‌خوانیم که بهترین رویکرد این است که هر دو طرف با پیشنهادهای مشخص برای مشارکت در قدرت آزموده شوند.
در مطلب آمده که اگر حکومت افغانستان نسبت به طالبان برای برقراری صلح اخلاص بیشتر نشان دهد در آن صورت نیروهای خارجی باید خروج‌شان از افغانستان را بیش از پیش به تاخیر بیاندازند.
در بخش امنیتی، دو نویسندۀ مطلب نشنل انترست موضوع ادغام طالبان را مطرح کرده و گفته اند که در جریان روند چند مرحله‌ای یک نیروی امنیتی یک‌پارچه ساخته شود.
نویسندگان در بارۀ شراکت در قدرت در بخش‌های سیاسی، مقننه و بودجه هم به تفصیل سخن گفته اند.
نتیجه گیری نویسندگان این است که در افغانستانی که اقوام مختلف زندگی می‌کنند و انواع نظام‌های خودکامه به ناکامی منجر شده، شاید یک نظام حکومتداری مردم سالار غیرمتمرکز یگانه گزینۀ باقیمانده باشد.
پیش از این هم پیشنهادهای مختلفی مطرح بوده از جمله طرح ایجاد حکومت انتقالی صلح و برگزاری انتخابات زودهنگام.
هنوز معلوم نیست که کدام طرح چه وقت و چگونه عملی خواهد شد.
آنچه که روشن است این است که هنوز آتش‌بس سرتاسری، که خواست حکومت، جامعه بین‌المللی و بسیاری مردم عادی است، برقرار نشده.