علاقهمندی و حضور به نقشآفرینی و بازیگری در نمایشنامهها و صحنههای تیاتر در ولایت جوزجان به گونهای بیپیشنهیی افزایش یافته است.
مسئولان میگویند که در حال حاضر از میان ۵۰ هنرمند تیاتر در این ولایت، بیست تن آنان را جوانان کسبه کار تشکیل میدهند.
کرامتالله عزیزی سرپرست ریاست اطلاعات و فرهنگ جوزجان است. او میگوید، همۀ نقشآفرینان جوان به گونهای آماتور در گروههای هنری کوچک در شهر شبرغان، مرکز ولایت جوزجان کار میکنند: "اداره ما در هفتۀ نخست ماه حمل سال ۱۴۰۰ خورشیدی توانسته پنج گروه تیاتر را به ثبت برساند که این پنج گروه تیاتر از نشانی انجمنها و نهادهای مدنی به ریاست اطلاعات و فرهنگ معرفی شدهاند."
قرار اظهارات عزیزی در آیندۀ نزدیک برای حمایت از هنرمندان، خانۀ ملی هنرمندان از سوی وزارت اطلاعات و فرهنگ افغانستان ساخته خواهد شد.
اما در حال حاضر هنرمندان تیاتر از سوی ریاست اطلاعات و فرهنگ ولایت جوزجان هیچگونه کمک مالی به عنوان معاش و یا پول تشویقی دریافت نمیکنند.
حفیظالله همدرد عضو تیاتر امیر محمد تصویر در شبرغان است.
او از پنج سال به اینسو مصروف فعالیت هنری است: "ما علاقمند این هنر استیم هیچ کسی ما را تشویق نکرده خود ما شوقی شدیم و به این کار روی آوردیم اما دولت ضرور است که ما را حمایت کند و تشویق شویم. نبود امکانات مالی، مشکلات خانوادگی و همچنان نبود برنامههای ظرفیت سازی باعث نگرانی ما شده است."
اسدالله شهزاد هنر پیشه ۳۵ ساله دیگر میگوید هنرمندان جوزجان به جای ثروت و شهرت به دنبال خود هنر میروند: "خود ما در دکان پنچر مینی از صبح تا بیگاه کار میکنیم و به زور خرچ روزمره خود را پیدا میکنیم هیجکسی نیست که ما را تشویق کند و یا هم حمایت مالی کند و به این کار خود ما افتخار میکنیم."
گروههای تیاتر در روزهای مناسبتی مانند روز زن، جشن فراغت، برنامههای آگاهیدهی و مناسبتهای صحی و آموزشی نمایش نامه اجرا میکنند.
جان باز از روستای یکه پته شبرغان که وظیفه نجاری دارد از این هنر خوشش میآید.
هرباری که او به تماشای این هنر مینشیند خنده برلبانش جاری میشود: "تمام مردمی که در این شهر زندگی میکنند از طریق تماشای تیاتر یک لبخند بر لبشان می آید و کارهای هنری اینها را خوش داریم آنها به خاطر مردم خود کار میکنند."
مردم محلی در جوزجان میگویند که در کنار خبرهای انفجار، انتحار و کشتار، نمایشهای تفریحی و خنده آور حس خوشبختی برایشان میآورد.