نشریه فارن پالیسی در مورد افغانستان نوشته که، پنج دهه پیش این کشور بدون دخالت قدرت‌های بزرگ جهان در مسیری بسیار بهتر از امروز قرار داشت اما دهه دموکراسی عمر طولانی نداشت.
به نوشته نشریه، اکنون که نیروهای ایالات متحده و ناتو در حال آماده شدن برای ترک افغانستان اند، بسیاری از افغان‌های مسن از دورۀ یاد می‌کنند که آنرا دورۀ طلایی می‌نامند، زمانی که به گفتۀ آنها افغانستان عصر دموکراسی نسبی را بدون مداخله ایالات متحده یا نیروی‌های قدرتمند دیگر تجربه می‌کرد.
نویسنده آن دوره ده ساله حکومت ظاهرشاه پادشاه افغانستان را یاد کرده که در ۱۹۶۳ آغاز شد و در این دوره ظاهرشاه به سوی دموکراسی گام‌های بزرگ را برداشت، قانون اساسی جدید تصویب شد که براساس آن قدرت خانواده‌اش را محدود کرد اما آزادی اندیشه، بیان و اجتماعات مردم را محافظت کرد.
در ادامه آمده که برای اولین بار در تاریخ افغانستان، انتخاب اعضای یک پارلمان مدرن آغاز شد و تغییرات اساسی در صحنۀ سیاسی اتفاق افتاد.
با این حال، دهۀ دموکراسی با کودتای سفید از سوی محمد داود خان در سال ۱۹۷۳ میلادی پایان یافت، زمانی که او خود را به عنوان اولین رئیس جمهور افغانستان معرفی کرد.
این که پنج دهه پس از به قدرت آمدن داود خان در افغانستان چه اتفاق افتاد، فارن پالیسی به برخی از رویداد‌ها نگاهی انداخته و نوشته که، برخی افراد از خود می‌پرسند که اگر اشخاصی مانند موسی شفیق صدراعظم دوران سلطنت ظاهر شاه اعدام نمی‌شدند، یا کودتای کمونیستی صورت نمی‌گرفت افغانستان امروز در چه موقف می‌بود و اگر افغانستان قربانی جنگ سرد نمی‌شد و اینکه در ساختن دموکراسی نوایجاد خود موفق می‌شد اکنون افغانستان در چه وضعیتی به سر می‌برد؟
نشریه آسترالیایی استراتیژیست مطلبی را در مورد تلاش‌های حدود بیست ساله بین‌المللی به رهبری امریکا در افغانستان نوشته است.
امریکا با کمک حامیان اروپایی خود با حضور صد هزار سرباز و صد میلیارد دالر مصرف سالانه نتوانست که نیروی بیست هزار تا بیست و پنج هزار نفری طالبان را شکست دهد.
در ادامه می‌خوانیم با وجود همۀ جان فشانی‌ها و هزینه‌های غرب در طول نزدیک به بیست سال در افغانستان هیچ کسی نمی‌تواند بطور قطعی بگوید که دولت و اردوی این کشور نیروی مناسب برای مبارزه با طالبان خواهند بود.
نشریه استراتژیک در ادامه نوشته که پس از حمله ۱۱ سپتمبر ۲۰۰۱ بر نیویارک، این محل رویداد به نام گراوند زیرو یا محل صفر مشهور شد اما آن سال برای افغانستان سال صفر نبود. پالیسی هایی که در قبال افغانستان پس از ۲۰۰۱ اتخاذ شد این کشور را از مسیر تاریخی و جغرافیایی‌اش تغییر داد اما تاریخ نشان داده سرنوشت افغانستان را اکثراً موقعیت جفرافیایی آن تعیین کرده.