درگیریهای اخیر دهها خانواده را در ولایت غور بیجا کرده. بیجاشدگان میگویند که در وضعیت بدی زندگی میکنند.
خانه امیرمحمد حسنزاده در نتیجه جنگ میان نظامیان افغان و جنگجویان طالبان در ولسوالی تولک تخریب شده است. این مرد ۳۷ ساله اکنون با هفت عضو خانوادهاش در گوشهای از شهر فیروزکوه در خانه کرایی زندگی میکند.
حسنزاده میگوید: "زندگیای بسیار سخت داریم. فعلاً به یک خانۀ کرایی به سر میبریم. صاحب خانه صبح و شام کرایه خانه خود را یاد میکند ما بی سرپناه هستیم کسی را نداریم که غم ما را بخورد."
مشکلاتی که بیجاشدگان با آنها دست و گریبان هستند، نبود غذای کافی، سرپناه و نیازهای اولیه است.
آنان میگویند که تا به حال هیچ مرجعی دستشان را نگرفته است.
عبدالحلیم ۴۲ ساله نیز با ۱۶ تن از وابسته گانش از روستایی کبوتر خان ولسوالی تولک بیجا شده است.
او به رادیو آزادی میگوید که حکومت باید به آنان سرپناه بدهد: "به اینها توجه جدی صورت بگیرد. سرپناه داده شود. هرکدام ما به یک گوشه خانه مردم به صورت موقت نشسته ایم تا یکجای برای ما پیدا شود، از طرفی هم تهدید طالبان است که نباید جای برویم."
مسوولان میگویند که در پی خشکسالی، شدت جنگ و سقوط مرکزهای چهار ولسوالی غور بدست طالبان ۲،۲۰۰ خانواده بیجاشدهاند.
جمعه خان باختری، رئیس مبارز با حوادث طبیعی ولایت غور به رادیو آزادی گفت: "پلانهای که ما داریم برای بیجاشدهها و افراد متضرر از خشکسالی ۲۵۰۰ متریک تُن گندم ازطرف دولت افغانستان قرارداد شده در مسیر راه است که انشاالله میرسد، همچنان دو موسسه دیگر ۱۸ هزار نفوس را بخاطر خشکسالی و متضررین جنگها کمک میکنند و کمکرسانی جریان دارد."
بر اساس آمار رسمی وزارت مهاجرین و عودتکنندگان افغانستان، در ۳ ماه نخست امسال ۱۵۰ هزار تن به دلیل جنگ خانههایشان را ترک کردهاند.
از سوی دیگر، دفتر هماهنگی کمکهای بشری سازمان ملل در گزارش تازه خود گفته که از آغاز سال جاری میلادی تا به حال ۱۹۱ هزار شهروند افغانستان بیجا شدهاند و به کمکهای بشردوستانه نیاز دارند.
گزارشهای کمیشنری عالی سازمان ملل متحد در امور مهاجران نشان میدهد که نزدیک به ۴.۵ میلیون افغان از خانههای خود آواره شدهاند و همه به کمکهای بشری نیاز دارند.
دفتر امرالله، صالح معاون نخست ریاست جمهوری افغانستان نیز گفته است که ۲۵ ولایت افغانستان با خشک سالی شدید و متوسط روبرو است.
اکنون همه مانند امیر محمد حسنزاده منتظر آغاز گفتگوهای صلح و دست یافتن به نتیجه مطلوب برای پایان جنگ در افغانستان هستند تا بتوانند دوباره به زندگی عادیشان در فضای مصوون ادامه بدهند.
اما برخی ها میگویند که باوصف امیدواری فعلاً نشانهای از برقراری آتشبس به چشم نمیخورد.