"امروز ۱۲ روز می‌شود که آب به دولتیار قطع است، کشت و زراعت مردم همه سوخته، هیچی نمانده."
سه جریب زمین دادالله ۴۶ ساله دوازده روز می شود آب نخورده. این مرد می‌گوید طالبان بند آب گردان را پس از آنکه مردم از دولت اعلام حمایت کردند بسته اند.
او می‌گوید که اگر نتواند زمین‌هایش را تا چند روز دیگر آبیاری کند نگران است که چگونه مصارف خانواده ۱۲ نفری‌اش را پیدا نماید: "۳۰ کیلومتر زمین که از این جوی آب میخورد همه از بین رفته است، ما تلاش کردیم که بخش از آن را آبیاری کنیم اما بیشتر ساحه آن از بین رفته است و کشت زراعت‌شان خشک شده."
به گفته باشندگان، طالبان از آنان خواسته که با این گروه بعیت کنند در غیر آن اجازه سرازیرشدن آب را در این کانال نمی‌دهند.
مقام‌ها می‌گویند این کانال ۳۰ کیلومتر طول دارد که از آن پنج هزار جریب زمین زراعتی، بیشتر از یکهزار باغ مثمر آبیاری می‌شود.
همچنان به گفته آنان بیشتر از یکهزار فامیل نیز از آن استفاده مستقیم می‌کند.
عطامحمد دهقانپور وکیل مردم غور در پارلمان کشور از حکومت و طالبان انتقاد می‌کند: "اصلاً دلسوزی و تقویت مردم از سوی حکومت وجود ندارد همین خود مردم مجبور شدند رفتند سر کانال آب، هم اکنون جنگ هم جریان دارد با هاوان داخل بازار و خانه‌های مردم را هدف قرار می‌دهد اینجا طالب بنام حقوق بشر، انسانیت، اسلامیت و افغانیت نمی‌شناسد، دولت هم هیچ‌کس حتا نمی‌پرسد که همین جا جنگ است ساعت تیری است چه است؟"
و اما زلمی کریمی سخنگو والی غور از تلاش‌های اداره محلی سخن می‌گوید: "اداره محلی غور در تلاش این است که هرچه زودتر بتواند تیم ماین روبی را برای خنثی سازی و پاکسازی ماین‌ها و تامین امنیت آن کانال روان بکند تا مردم از مشکلات رهایی پیدا نمایند."
قاری یوسف احمدی یک سخنگوی طالبان این موضوع را رد می‌کند و می‌گوید که این کانال از سوی افراد آنان مسدود نشده.
تنها این مشکل در ولسوالی دولتیار غور نیست برخی از باشندگان ولسوالی‌های شهرک، تولک، چهارسده، پسابند، تیوره و دولینه نیز در تماس‌های تلفونی به رادیو آزادی گفته اند که به دلیل جنگ‌ها نتوانسته اند حاصلات زمین‌های‌شان را جمع آوری کنند.
محمد بلال امیری رئیس زراعت ولایت غور نیز گفته‌های مردم را تأیید می‌کند: "زمین های آبی ما بیشتر از ۵۰ فیصد حاصلات آن متضرر شده و زمین‌های للمی بیشتر از ۸۰ فیصد حاصلات متضرر شده از یکطرف خشکسالی و از طرف هم جنگ باعث شده مردم خانه‌های خود را ترک کنند."
غور در غرب افغانستان از ولایات زراعتی است و بیشتر مردمش با استفاده از حاصلات زراعتی مخارج خانواده‌شان را تأمین می‌کنند.
اما به دلیل خشکسالی، شیوع ویروس کرونا، جنگ و ناامنی ضمن اینکه ده‌ها تن از خانه‌های‌شان بیجا شده‌اند نگران هستند که چگونه مخارج خانواده‌های‌شان را مهیا کنند.
