دیدبان حقوق بشر از عملکرد طالبان در برابر زنان ابراز نگرانی کرده است.
هدر بار مسئول بخش زنان در این سازمان دیروز جمعه (دوم میزان) در صحبت با رادیو آزادی گفت، طالبان بیشتر سیاست‌های حاکمیت قبلی‌شان در سال‌های ۱۹۹۶ تا ۲۰۰۱ را در افغانستان در پیش گرفته، تا یک بار دیگر حقوق زنان محدود شود.
او گفت: "خوب، مهم است به یاد بیاوریم که از ۱۹۹۶ تا ۲۰۰۱ طالبان نگفتند که دختران هرگز آموزش دیده نمی‌توانند، زنان هرگز کار کرده نمی‌توانند، آنچه را گفته بودند این بود که وضعیت امنیتی فعلاً خوب نیست و بنابرین باید منتظر بمانید. یقیناً که در آن سال قدرت را در دست داشتند، لحظۀ بهتر شدن امنیت و دادن حقوق بیشتر به زنان هرگز فرا نرسید."
شنبه گذشته دروس پسران بالاتر از صنف شش دوباره آغاز شد، ولی دروس دختران بالاتر از صنف شش تا هنوز آغاز نشده است.
طالبان می‌گویند، مخالف آموزش دختران نیستند، به زودی اجازه می‌دهند که دختران بالاتر از صنف شش هم به مکتب بروند.
طالبان حق اشتراک در حکومت و کابینه را هم به زنان تعهد کرده اند.
اما هدر بار مسئول بخش زنان در دیدبان حقوق بشر به این وعده‌های طالبان چندان خوشبین نیست.
او می‌گوید، با آنکه امیدوار است طالبان به حرف‌های‌شان صادقانه پایبند باقی بمانند، اما باور ندارد که طالبان تصامیم‌شان را تغییر دهند.
طالبان دیروز جمعه (دوم میزان) شایعاتی را رد کردند که گویا دروس دانش آموزان دختر بالاتر از صنف شش آغاز می‌شود.
در یک اعلامیه وزارت معارف طالبان آمده که روی یک طرح برای آغاز دوباره دروس دانش آموزان دختر بالاتر از صنف شش کار ادامه دارد و نتایج آن بعداً با مردم شریک ساخته می‌شود.
دختران و زنان با راه اندازی تظاهرات در برخی از شهر‌های افغانستان خواستار تأمین حقوق‌شان شدند، اما به سرکوب طالبان روبهرو گردیدند.
هدر بار، اعتراض‌های زنان را شجاعت آنها توصیف کرده و سرکوب زنان و دختران توسط طالبان را نقض حقوق بشری خواند: "طوری که می‌دانید پاسخ طالبان به این اعتراض‌ها خشونت آمیز بود. معترضان و روزنامه نگاران را لت‌وکوب کردند و سپس اعتراض هایی را منع کردند که به اجازۀ وزارت عدلیه راه اندازی می‌شد. این نقض دیگر حقوق بشری است. زنان و هر کس دیگر حق حرف زدن، اعتراض مسالمت آمیز و آگاه کردن از نظریات‌شان را دارند."
او افزود، در مورد رفتن دختران به پوهنتون‌ها محدودیت‌های جدید وضع شده و بسیاری زنان از کار‌های‌شان برطرف شده اند.
محبوبه سراج یک فعال حقوق زن در افغانستان است.
او می‌گوید، اگر طالبان می‌خواهند به سقوط اقتصادی روبهرو نشوند و از انزوای دپلوماتیک رهایی یابند باید به خواست‌های زنان پاسخ مثبت دهند.
خانم سراج ۷۳ سال عمر دارد. او پس از سقوط کابل به دست طالبان از کشور بیرون نرفت.
او می‌گوید، اگر طالبان در برابر جامعه بین‌المللی بیایستند، ممکن همه کمک‌ها به افغانستان متوقف شود که این به رنج و عذاب مردم می‌افزاید.
بر اساس یک گزارش برنامهٔ توسعه‌یی سازمان ملل متحد تا تابستان سال آینده افرادیکه در افغانستان زیر خط فقر زندگی می‌کنند به ۹۷ درصد خواهد رسید و سیستم صحت عامه و آموزش به سقوط روبهرو خواهد شد. زیرا ۸۵ درصد بودجه سالانه افغانستان به کمک‌های بین‌المللی وابسته است.
