نجیبه نور دلاوری پولیس زن که چندی پیش از ترس طالبان افغانستان را ترک کرده بود می گوید اگر وضعیت امنیتی کشور بهبود یابد، بر می گردد.
بانو دلاوری در حکومت جمهوری پیشین بحیث آمر حوزه پنجم پولیس جوزجان خدمت کرده است.
او باشنده اصلی ولسوالی درزاب ولایت جوزجان در شمال افغانستان از جمله دخترانی بشمار می رود که در رسانههای اجتماعی و جهانی شهرت یافته است.
بانو دلاوری بعد از قدرت گیری دوباره طالبان در افغانستان در ماه اگست ۲۰۲۱ از افغانستان بیرون شد.
حالا او در یک کشور نامعلومی در خارج به سر می برد.
او می گوید: "وقتی که من وطن خود را ترک کردم دلیلاش این بود که طالبان بسیار زیاد با من ضد شدند، بسیار زیر تهدید بودم و حالا هم که در خارج هستم از طریق وتسپ تهدید میکنند، مجبور بودم که وطن خودرا ترک کنم."
محمد خالد حنفی سرپرست وزارت دعوت، ارشاد وامر به نهی از منکر حکومت طالبان است.
او روز سه شنبه دریک سفر کاری وارد شهر مزار شریف شده در یک همایش سخنرانی کرد.
این مقام طالبان در سخنرانی خود تهدید زنان را رد کرده، اما از نظام پیشین انتقاد کرده گفت که آن زمان شماری از زنان در نهادهای دولتی آزار واذیت می شدند.
او افزود: "کسانی که خودرا حامی حقوق بشر وحقوق زنان می خوانند در سابق کجا بودند که حالا می گویند اینجا فقر و گرسنگی و تهدید است. در زمان نظام قبلی آیا اطفال فروخته نمی شدند، زنان دست به خود کشی نمیزدند."
بگفته حنفی تا حال در حکومت آنها هیچ زنی تهدید به مرگ نشده است.
دلاوری ۲۵ سال دارد.
این دختر دهاتی از جوزجان تحصیل کرده در کشور ترکیه، در برابر طالبان، خشونت علیه زنان و در کنار مردها رزمید.
حالا می گوید اگر در افغانستان امنیت بر قرار شود دوباره بر می گردد.
او می افزاید: "من از اول هم علاقمند نبودم که وطن خود را ترک کنم تمام عشق وعلاقهام وطن بود. اما فعلاً در وطن زندگی کرده نمی توانم بخاطریکه در وطن کسانی حاکمیت پیدا کردند که در مقابل آنها من جنگیدم، مقاومت کردم و رزمیدم."
بانو دلاوری از روزگار مهاجرت چندان خوش نیست، او علتاش را اینگونه بیان کرد: "در جایی که من مقیم هستم زن هایی هستند که سه ماه شده اسناد دار و ندارشان در بیسر نوشتی بسر می برند. سرنوشتشان معلوم نیست. از این حالت کرده وطن بهتر است در صورت امنیت شدن بر گردیم."
اما طالبان چندی پیش اعلام کرده بودند که مانع کار پولیسهای زن نخواهند شد.
همین حالا تعداد اندک زنان در اداراتی مانند میدان هوایی کابل، ریاست پاسپورت، شفاخانهها و بانکهای خصوصی و دولتی به کارهای قبلیشان ادامه می دهند.
اما بانو دلاوری از جان خود می ترسد و شدیدترین نگرانی را در باره خانوادهاش در کشور ابراز می کند.