توقف روند آموزش راننده گی برای زنان در افغانستان؛ زنان : این حق را از ما نگیرید

با تسلط دوباره طالبان به قدرت٬ آموزش رانندگی برای زنان افغانستان متوقف شده است، با آنهم شماری از زنان به رانندگی در شهرهای کلان ادامه می‌دهند.

شیما وفا، یکی از خبرنگاران محلی در ولایت هرات در غرب افغانستان است. او بیش از یک دهه می‌شود که پشت فرمان موتر می‌نشیند و رانندگی می‌کند.

اما حالا با تسلط طالبان بر افغانستان با دلهره و هراس به رانندگی ادامه می‌دهد و از روزی می‌ترسد که نیروهای طالبان در شهر موترش را متوقف کنند.

او در یآس و نا امیدی به سر می‌برد و از آیندۀ ناروشن رانندگی زنان بیم دارد که هیچ زن راننده در خیابان‌ها یافت نشود:

"بارها این ترس و نگرانی در من بوده که خدای نکرده اگر طالبان یا مسئولین در اداره ترافیک همین حق رانندگی را هم از ما بگیرند چه خواهد شد؟ تمام مشکلاتی که به‌دوش یک خانم هست در فامیل، کار و بار و اجتماع چطور پیش خواهد رفت؟"

در شهرهای بزرگ افغانستان به شمول کابل، هرات و مزارشریف تاثیرات حضور طالبان نمایان است. کمتر زنی دل به دریا می‌زند و زیر پرچم طالبان به رانندگی می‌پردازد.

یکی از زنانی که پیش از طالبان کارمند یکی از ادارات دولتی در ولایت هرات بود و نمی‌خواهد نامش در گزارش ذکر شود، می‌گوید، در آخرین ماه‌های نظام جمهوریت از پول پس اندازش موتر خرید، به کورس رانندگی رفت و جواز رانندگی دریافت کرد.

او که پس از حاکمیت طالبان چند بار در خیابان‌های شهر رانندگی کرده، اما وقتی در پوستهٔ بازرسی طالبان با ممانعت مواجه شد، از رانندگی دست کشید.

"فعلا نمی‌توانیم رانندگی کنیم هرچند تا حال فرمان رسمی برای عدم رانندگی زنان وجود ندارد اما همان ترس و اضطرابی که نزد اساتید هست، آنان از ادامه آموزش و در نهایت رانندگی خودداری می‌کنند."

در کنار انگشت‌شمار شدن تعداد رانندگان زن در شهرها، مراکز آموزشی رانندگی برای زنان نیز متوقف شده است.

بسیاری از مالکان کورس‌های رانندگی زنان دروازه‌های این مراکز را بستند و وسایل‌شان را در خانه‌های خود انبار کرده‌اند.

یکی از زنانی که پانزده سال از عمرش را در ولایت هرات به صدها زن آموزش رانندگی داده و با حاکمیت طالبان کارش متوقف شد، می‌گوید، حالا حتی خودش اجازۀ بیرون کردن موتر از خانه و رانندگی در داخل جاده‌های شهر را ندارد.

او برای رشد و آموزش رانندگی زنان تلاش کرد، اما حالا به این باور است که تمام این تلاش‌ها به هیچ مبدل شده است.

تنها خواست او از طالبان این است که حق رانندگی زنان را به رسمیت بشناسند.

" حالا از وقتی طالبان آمدند بخش خواهران کاملا رنگ پاشی کردیم و به‌جای آن برادران نوشته کردیم تا مشکلی از طرف طالبان به‌ما ایجاد نشود. قبلا خیلی خوش بودیم سر کار می‌رفتیم اما حالا خانه نشین شدیم بسیار سخت است."

طالبان تاکنون به گونۀ رسمی در باره صدور جواز رانندگی به زنان و حق رانندگی آنان چیزی نگفته اند، ریاست ترافیک و وزارت داخله حکومت آنان نیز به سوالات ما در این‌بار پاسخ نداد.

بیش از ۹ ماه از سلطۀ طالبان بر افغانستان می‌گذرد و در این مدت مکتب‌ها به روی دختران بالاتر از صنف ششم بسته اند و شمار زیادی از زنان از کار کردن محروم شده‌اند. این موضوع نگرانی عمیقی را در میان زنان خلق کرده که افغانستان بار دیگر به نیمۀ دوم دهۀ ۹۰ میلادی یعنی حاکمیت نخست طالبان نزدیک می‌شود.

زنان راننده معتقدند، در شرایطی که طالبان به حق تحصیل، کار و اعتراضات شان بهایی نمی‌دهند، درخواست برای برداشتن وضع محدودیت بر کورس‌های رانندگی و رانندگی زنان، بیشتر از یک واقعیت به خیال می‌ماند.