کسی پشت دروازه مکتب گریه میکند و کسی برای رفتن به پوهنتون. مهاجران افغان هم در غربت به یاد وطن، خانه و کاشانۀ شان اشک میریزند و کسی که فرزندانش غذا به خوردن ندارد، خانهاش را آب گرفته و سرپناهی ندارد.
در این شرایط ناگوار و غم انگیز، کسی است که تقریباً هر روز از عشق حرف میزند و مردم را تشویق میکند که از لحظه لحظه زندگی خود لذت ببرند و عشق بورزند.
محمد انور وفا سمندر، نویسندۀ افغان میگوید، هموطنانش حدود نیم قرن است که تن و روان شان از جنگ و بحران آسیب میبینند، اما نابسامانیها و مصیبهای اخیر ذهن، قلب، احساسات و عواطف آنها را بیشتر جریحه دار ساخته است و تنها راه التیام این آسیبها عشق است و به همین دلیل مردم را به عشق تشویق میکند:
"برای خارج شدن از این حالت و وارد شدن به حالت متعادل زندگی، نیاز به دارویی دارند که مورد تأیید خداوند است و این دارو فقط عشق است، پس خود و هر فرد دیگری را به عشقورزیدن به خود و دیگران، توصیه میکنم."
محمد انور وفا سمندر ویدیوها و مطالب مربوط به زندگی و عشق را به دو زبان پشتو و دری در صفحات اجتماعی خود نشر میکند.
آقای سمندر شصت ساله است، هشت فرزند دارد و اکنون در جرمنی زندگی میکند.
او همچنین در افغانستان رئیس نهادی به نام (مینهاکادمی) یا اکادمی عشق بود که اکنون در افغانستان فعالیتش را پایان بخشیده است، اما آقای وفا میگوید، مینهاکادمی از بین نرفته و هر انسانی در جایی میتواند مینهاکادمی باشد:
"در محیط مهاجرت هم صدای مینهاکادمی را بلند میکنم. مینهاکادمی با هر انسان عاشق زنده است. زیرا او عشق هدیه میکند و هر انسانی که بدون تقاضای پاداش و خواستن چیزی به دیگری عشق میبخشد، او یک انسان عاشق است و مینهاکادمی را زنده نگه میدارد."
مینهاکادمی یا اکادمی عشق برای گسترش عشق، صمیمیت و مهربانی در میان مردم ایجاد شده و در این زمینه جلسات و سیمینارهایی برگزار کرده است. اما اقای سمندر، جغرافیای مینهاکادمی را تمام گیتی میداند.
لازم به ذکر است که از آقای سمندر ۲۳ کتاب به زبانهای پشتو و دری چاپ شده است که شامل رومانها، نثرهای ادبی، مقالات و آثار مربوط به فلسفه و روان شناسی میشود که محتوای بیشتر آنها منحصر به زندگی، آزادی و عشق و حکمت است.