شماری از اعضای شبکۀ مشارکت سیاسی زنان افغانستان امروز دوشنبه با اعتراض در یک فضای سربسته از سازمان ملل متحد و جامعۀ جهانی خواستند که مردم افغانستان را قربانی معاملات سیاسی با طالبان نکنند.
یکی از زنان معترض و عضو شبکه مشارکت سیاسی زنان افغانستان که به دلیل مشکلات امنیتی خواست نامش گرفته نشود می‌گوید: "ما از تمام کشورهای جامعۀ جهانی می‌خواهیم این‌ها را به رسمیت نشناسند و همینطور که این‌ها را اینجا آوردند شامل یک حکومت و حاکمیت ساختند این‌ها را جمع کنند ببرند".
او می‌گوید، در اعتراض روز دوشنبۀ زنان در یک مکان سرپوشیده در کابل اشتراک کرده است.
این زن معترض گفت، پیش از حاکمیت دوبارۀ طالبان در یکی از وزارت‌خانه‌ها کارمند بود و بیش از ۳۰ هزار افغانی معاش داشت.
او که مادر دو کودک و سرپرست خانواده است، اکنون بیکار است.
می‌گوید شوهرش فوت کرده و نان‌آور دیگری ندارد.
بعد از سقوط دولت کلاً خانه نشین شدم و هیچ وظیفه‌ای هم نتوانستم متاسفانه پیدا کنم
این زن معترض طالبان را عامل وضعیت کنونی خودش و دیگر زنان هم‌سرنوشتش عنوان می‌کند:
"من خودم دو طفل دارم، خودم سرپرست فامیل هستم و بعد از سقوط دولت کلاً خانه نشین شدم و هیچ وظیفه‌ای هم نتوانستم متاسفانه پیدا کنم، هیچ منبع درآمدی هم ندارم و کرایه نشین هم هستم اینکه چقدر مشکلات را متحمل می‌شوم و در این دو سال متحمل شدم و این را خودم می‌فهمم که چقدر مشکلات را دیدم و هنوز هم همچنان این مشکلات ادامه دارد و باعث و بانی همه مشکلات بخصوص برای خانم‌های که بی‌سرپرست هستند، همه‌شان طالبان هستند".
زینب، یکی دیگر از زنان معترض می‌گوید که با حاکمیت دوبارۀ طالبان در افغانستان از کار محروم شده است.
او نیز می‌گوید هدف از اشتراکش در اعتراض امروز زنان در کابل، اعتراض او به وضعیت کنونی مردم افغانستان به ویژه زنان است.
زینب همچنان جامعۀ جهانی و سازمان ملل متحد را به رویکرد دوگانه در قبال مردم افغانستان و تعامل با طالبان متهم می‌کند:
"ما امروز برنامه داشتیم و همین که در این برنامه بعضی موضوعات مشکلات زنان و زن ستیزانۀ طالبان را به روی جهانیان و سازمان ملل به روی کارشان و اینکه همیشه این‌ها فرش سرخ برای طالبان هموار می‌کنند و دعوت می‌کنند در مهمان خانه‌های خود و از آنان پذیرایی می‌کنند در حالیکه مردم افغانستان و مشکلات مردم افغانستان را هیچ وقت در نظر نمی‌گیرند".
رادیو آزادی خواست دیدگاه حکومت طالبان در مورد ادعای زنان معترض را داشته باشد اما ذبیح الله مجاهد سخنگوی حکومت طالبان و بلال کریمی معاون او تا زمان نشر این گزارش به پرسش‌های رادیو آزادی پاسخ ندادند.
حکومت طالبان محدودیت‌های شدیدی را بر مردم افغانستان به ویژه زنان و دختران وضع کرده که زنان معترض می‌گویند، این محدودیت‌ها روند عادی زند‌گی‌شان را مختل کرده است.
ممنوعیت آموزش بر دختران بالاتر از صنف ششم به شمول تحصیل در پوهنتون‌ها، ممنوعیت کار زنان در بیشتر اداره‌های دولتی و تمام اداره‌های غیردولتی، ممنوعیت سفر بدون محرم در مسیرهای طولانی و عدم گشت‌وگذار در پارک‌های تفریحی و اجباری شدن حجاب از ممنوعیت‌های مهمی اند که طالبان بر زنان و دختران در افغانستان وضع کردند.
ممنوعیت‌ها و محدودیت‌های حکومت طالبان تنها به این موردها خلاصه نمی‌شود.
باید و نبایدهای دیگری را نیز در بخش‌های مختلف زندگی زنان و دختران به کرسی نشاندند.
در تازه‌ترین مورد آنان را از پخش موسیقی در محافل خوشی‌شان نیز منع کردند.
اما اینبار انتقاد زنان معترض از سازمان ملل متحد و جامعۀ جهانی است که همواره ادعا کرده اند که از حقوق بشر و حقوق زنان و دختران در افغانستان حمایت می‌کنند.
