نگرانی‌ها از رکود صدها کارخانۀ تولید کفش و بیکار شدن هزارها تن در دو سال گذشته در افغانستان.
شماری از کارخانه‌داران تولید کفش می‌گویند، اخیراً تولیدات‌شان به مراتب کاهش یافته و حتی تعداد زیاد از کارگران فنی‌شان را جواب داده اند.
محمد طارق، مالک یکی از کارخانه‌های تولید کفش در شهر کابل به رادیو آزادی گفت:
"در گذشته تعداد کارگران من در کارخانه ۲۴ نفر بودند، اما از وقتی که امارت آمده است این تعداد به ۸ نفر کاهش یافته است. ما در هفته در حدود ۱۶ درجن کفش را تولید می‌کردیم، اما حالا به سه تا چهار درجن رسیده است، من به دلیل این که فرمایش نداشتیم یک هفته قبل از عید قربان دکان را مسدود کردم."
فیروزخان، مالک یکی دیگر از کارخانه‌های تولید بوت و چپلی نیز حکایت مشابهی دارد و می‌گوید، بیشتر کارگران خود را به دلیل نبود کار جواب داده است:
"من سه کارخانه تولید بوت وطنی داشتم که حالا یک کارخانه برایم مانده است و این کارخانه را هم ۲۰ روز پیش از عید قربان قفل کردم و حال هراس این را دارم که همین یک کارخانه هم از دستم نرود، من بیشتر از ۹۰ نفر استاد کار و کارگر را تا حال جواب دادم."
مسئولان اتحادیۀ بوت‌دوزان شهر کابل تغییر نظام و افزایش واردات کفش‌های مختلف خارجی از کشورهای چین، ایران و پاکستان را از علت‌های اصلی مسدود شدن کارخانه‌های تولید کفش در افغانستان می‌خوانند.
محمد آصف جامی، رئیس این اتحادیه روز دوشنبه به رادیو آزادی گفت، در نظام گذشته به تعداد ۶۳۵ کارخانۀ تولید کفش در افغانستان فعال بود:
"در دو سال اخیر بیشتر از ۳۵۰ کارخانه با رکود مواجه شده است، بیش از ۴۰۰۰ نفر بیکار شدند که اکثریت‌شان از کشور بیرون رفتند و کمتر از ۳۰۰ کارخانه فعلاً نیمه‌فعال هستند، یعنی همین ۳۰۰ کارخانه که باقی مانده است اکثریت‌شان کار ندارند."
آقای جامی افزود که در نظام قبلی بیشتر مشتریان کفش‌های وطنی بانوان محصل و دانش‌آموزان مکتب و کارمندان ادارات بودند که پس از خانه نشین شدن این بانوان، فروش کفش‌های داخلی هم کاهش یافته است.
این نگرانی کارخانه‌های تولید کفش در افغانستان را با عبدالسلام جواد، سخنگوی وزارت صنعت و تجارت حکومت طالبان در میان گذاشتیم، اما تا زمان نشر این گزارش به پرسش‌های ما پاسخ نداد.
اما وی پیش از این گفته بود که حکومت‌شان از صنعت بوت‌دوزی و دیگر صنعت‌ها در افغانستان حمایت می‌کند، اما مشخص نساخت که چگونه حمایتی را برای کارخانه‌های تولید کفش فراهم می‌کند.
کارخانه‌داران تولید کفش می‌گویند که در کارخانه‌هایشان انواع مختلف بوت، چپلی و چپلی بوت‌های زنانه، مردانه و طفلانه را تولید کرده و به بازارعرضه می‌کنند.
آنان از حکومت طالبان تقاضا دارند که در قسمت رشد و رونق صنعت تولید کفش در افغانستان توجه لازم کند تا صنعت بوت‌دوزی در افغانستان کاملاً از بین نرفته و تولیدات وطنی رونق بیشتر پیدا کند.
