شماری از مهاجرین افغان در کشورهای ایران و پاکستان می‌گویند، یکی از علت‌های اصلی مهاجرت‌شان به این دو کشور همسایه، محروم شدن دختران‌شان از آموزش بالاتر از صنف ششم است.
آنان به رادیو آزادی گفتند، در این کشورها دشواری‌های مهاجرت از جمله مشکلات اقتصادی و آزار و اذیت‌ها را تحمل می‌کنند تا دختران‌شان بتوانند به آموزش و تحصیل دسترسی داشته باشند.
محمد علی فقیرزاده، یکی از مهاجرین افغان در ایران به رادیو آزادی گفت، بخاطرآینده و سرنوشت دختران‌اش مجبور شد تا همه دار و ندارش را در افغانستان به فروش برساند و راهی ایران شود.
فقیرزاده: ما کمی اموال و دو نمره زمین که داشتیم فروختیم، آمدیم چون که سرنوشت فرزندانم خراب نشود طرف ایران آمدم، با بسیار مشکلات یک دختر خود را در صنف هشت، یکی دیگر را در صنف دوم و یکی را هم در صنف اول شامل کردم مکتب‌های دولتی است درس می‌خوانند.
حاجی میرویس، یکی از مهاجرین افغان در اسلام آباد پاکستان می‌گوید، دخترش در افغانستان دانش‌آموز صنف هفت مکتب بود، اما نتوانست تحمل کند که سرنوشت دخترش خراب شود.
او به رادیو آزادی گفت:
"یکی از مشکلات عمده که ما را مجبور ساخت تا مهاجر شویم، محروم شدن دخترم از مکتب بود، چون من احساس می‌کردم که روزبه‌روز حالت روحی‌اش خراب شده می‌رفت بلاخره آمدیم، تمام مشکلات مسافری و مهاجرت را به گردن گرفتیم تا دخترکم به درس خود ادامه بدهد."
فرشته قاریزاده، مادر چندین دختر که پس از حاکمیت طالبان و محروم شدن دختران از آموزش به پاکستا مهاجر شده، به رادیو آزادی گفت، به این کشور آمده تا دخترانش بتوانند به آموزش خود ادامه دهند.
"من برای دخترانم یک آیندۀ روشن می‌بینم، دخترک‌هایم یکی‌شان صنف هفت مکتب است و یکی دیگر صنف دوازده را امسال خلاص کرد، من بسیار خوشحال استم که اینجا آمدم و دخترانم تحصیل کردند، متاسفانه که در افغانستان تعلیم و تحصیل را به روی دختران بستند."
اما برخی خانواده‌ها در افغانستان که توان بیرون شدن از افغانستان را ندارند می‌گویند، نگران آیندۀ دختران‌شان هستند.
اتل، باشندۀ ولایت ننگرهار به رادیو آزادی گفت، در حال حاضر دو دخترش از آموزش محروم هستند.
"یکی صنف هفت و دیگری صنف دهم مکتب بود، هر دو اول نمره بودند، متأسفانه که از آموزش باز ماندند و بیچاره‌ها در تشویش هستند و برای‌شان تکلیف روحی پیدا شده است، من توان بیرون رفتن از کشور را هم ندارم، پدر و مادر آرمان دارند که فرزندان‌شان تحصیل کند، اما من این توان را ندارم."
عبدالمهدی، یک باشندۀ شهر کابل نیز نگرانی مشابهی دارد.
"از چند سال به این طرف دروازه‌های مکاتب بروی دختران مسدود شده است، دخترک من هم در مکتب صنف ۹ بود، ما خیلی نگران هستیم که آینده‌شان چه خواهد شد."
این خانواده‌ها از حکومت طالبان می‌خواهند که محدودیت‌های آموزشی و تحصیلی دختران را بردارد.
این درحالیست که حکومت طالبان آموزش بالاتر از صنف ششم و تحصیل دختران را در پوهنتون‌ها منع کرده است.
از سوی دیگر با وجود دلخوشی برخی خانواده‌های افغان در پاکستان و ایران برای آموزش و تحصیل دختران‌شان، این دو کشور اخیراً اخراج مهاجرین افغان به ویژه مهاجرین فاقد اسناد را شدت بخشید‌ه‌اند.
بر اساس گزارش تازۀ کمیشنری عالی ملل متحد (یو ان اچ سی آر)، بازداشت مهاجرین افغان در پاکستان در ماه اپریل نسبت به ماه مارچ بیش از دو برار شده است.
این سازمان همچنان گفته که از جنوری سال ۲۰۲۳ تا ماه اپریل سال ۲۰۲۴ میلادی ایران و پاکستان بیش از یک و نیم میلیون مهاجر افغان را اخراج کرده ان
