با گرم شدن هوا در تابستان امسال، در روزهای اخیر رویدادهای غرق شدن نوجوانان و جوانان در آب هنگام آب‌بازی افزایش یافته است. این رویدادها بیشتر در ولایت‌های شرقی افغانستان، به ویژه ننگرهار و کنر، و برخی ولایات دیگر چون بدخشان، پروان و پنجشیر رخ داده‌اند.
هرچند مسئولان محلی حکومت طالبان در شماری از این ولایت‌ها حاضر به دادن آمار این رویدادها به رادیو آزادی نشدند، اما بر اساس برخی گزارش‌های رادیو آزادی و شماری از رسانه‌های محلی در افغانستان، تنها در یک ماه گذشته بیش از ۲۰ تن در اثر غرق شدن در رودخانه‌های ولایت ننگرهار جان باخته‌اند.
آگاهان و مردم عام علت آن را بی‌احتیاطی و نداشتن مهارت لازم آب‌بازی بین این افراد می‌دانند.
شمس، باشندهٔ ولایت ننگرهار، به رادیو آزادی می‌گوید که برادر ۲۲ ساله‌اش را در نتیجۀ غرق شدن در آب از دست داده‌است:
"برادر من ۲۲ ساله بود و زمانی‌که عصر بود از خواب بیدار شدم لب دریا رفتم، برادرم هم از پشت من آمد. پس از عید قربان بود و عروسی این برادرم هم نزدیک بود. وقتی به دریا پایان شد، اما وقت زیاد تیر شد بیرون نشد. من فهمیدم که او را آب برد، بعد جسدش را در پل بهسود پیدا کردیم."
شماری از این خانواده‌ها حتی تا هفته‌ها نتوانسته‌اند اجساد اعضای غرق‌شدۀ خانواده خود را پیدا کنند.
میوند، باشندهٔ ولایت پنجشیر، به رادیو آزادی می‌گوید که پسر خاله‌اش که ۱۸ سال داشت ماه گذشته غرق شده و تا اکنون نتوانسته‌اند جسد او را پیدا کنند:
"پسر خاله من که ۱۸ ساله بود، به تاریخ ۱۷ سرطان در قریهٔ کور آبهٔ ولسوالی شتل غرق شد. می‌خواست آب‌بازی کند و در یک قسمت آب رفت که از آن‌جا خود را بیرون آورده نتوانست و غرق شد و تا امروز از عبدالوهاب که پسر خالهٔ من می‌شود هیچ خبری نیست."
شماری از مردم عام همچنان می‌گویند که بیشتر هنگام تفریح و میله، شاهد آب‌بازی غیرحرفه‌ای نوجوانان و حتی کودکان بوده‌اند که به گفتۀ آن‌ها سبب غرق شدن‌شان شده‌است.
نظام‌الدین مدقق، یکی از باشنده‌گان بدخشان، به رادیو آزادی در این مورد می‌گوید:
"در آب‌بازی برخی از جوانان بی‌توجهی می‌کنند که باعث غرق شدن خودشان و در سوگ نشاندن خانواده‌ها می‌شوند. خانواده‌ها باید متوجهٔ این موضوعات باشند و دولت باید در این بخش توجه کرده و نظارت بکند."
با این حال، آگاهان بخش آب‌بازی می‌گویند علت بیشتر غرق شدن جوانان و نوجوانان عدم آگاهی و غیرحرفه‌یی بودن‌شان در آب‌بازی است.
قاسم حمیدی، رئیس فدراسیون شنا و نمایندهٔ فدراسیون جهانی شنا در افغانستان، در این مورد به رادیو آزادی گفت:
"ما یک اصطلاح جهانی داریم که می‌گوید آب برای هیچ شناگری مصون نیست و باید افراد در جاهایی شنا کنند که آن‌جا ناجی غریق وجود داشته باشد. متأسفانه نظر به مشکلات و کمی و کاستی‌ها نمی‌توانیم در سراسر دریاچه و رود‌‌خانه‌ها ناجی غریق استخدام کنیم، اما آگاهی‌دهی به خانواده‌ها از طریق رسانه‌ها در این بخش مهم است."
به گفتۀ آقای حمیدی، در حوض‌های استاندارد، عمق آب برای افراد ابتدایی باید ۱۷۰ سانتی‌متر و برای افراد حرفه‌ای ۲۸۰ سانتی‌متر باشد.
به گفتۀ او، کسانی که در آب‌های آزاد شنا می‌کنند باید عمق آن بین ۶۰ یا ۷۰ سانتی‌متر باشد.
