فروشندگان لوازم آرایشی و بهداشتی مخصوص زنان در ولایت های مختلف افغانستان، از کاهش سطح فروشات و کم رنگ بودن بازار برای عرضه چنین اجناس شکایت دارند.
آنان در صحبت با رادیو آزادی گفتند که بیشتر مشتری‌های شان زنان اند و پس از حاکمیت طالبان در سه سال گذشته در افغانستان ، منع زنان از کار، بر تجارت آن‌ها تاثیر منفی گذاشته است.
به گفته آنان در صورت ادامه این وضعیت مجبور به بسته کردن دکان و ترک کار شان خواهند شد.
مالک یک دکان فروش لوازم آرایشی و سیمساری در شهر کابل که به علت حساسیت موضوع نخواست نام اش در گزارش ذکر شود به رادیو آزادی گفت سطح فروشات‌اش در این سه سال حدود ۷۰ درصد کاهش یافته است:
«ما لوازم آرایشی و بهداشتی را از ایران وارد می‌کنیم که در گذشته ما به ارزش هفت میلیارد تومن ایرانی واردات داشتیم، که حال به هشت میلیون تومن کاهش یافته و فروشات تا هفتاد درصد کم شده به خاطر که زنان دیگر شاغل نیستند در گذشته مشتری‌های ما زنانی بودند که کار داشتند در دولت در نظام، اما حالی بیکار هستند این طبعا بر کار ما تاثیر منفی داشته است اگر همی این قسم ادامه داشته باشد، ما چه که شاید هیچ کس دیگر در این بخش سرمایه گذرای نکند.»
یکی دیگر از دکاندارن که او نیز از ذکر نامش خودداری کرد، به رادیو آزادی در این مورد گفت:
«از مشتری‌های قبلی ما تقریبا هشتاد درصد شان دیگر لوازم آرایشی خریداری نمی‌کنند یا که توان را خرید آن را ندارند، به خاطر که طالبان از یک کار را بالای زن بند کردند و از سوی دیگر گفتند داشتن محرم اجباری به زنان است، ما دکانداران سیمساری حتی توان پرداخت کرایهٔ خود را نداریم اگر وضعیت همی قسم دوام کند من شخصا حاضرم دکان خود را به نصف قیمت لیلام کنم و دروازه دکان خود را بسته کنم و در این جوانی که ۲۵ سال دارم دو راه بیشتر ندارم یا خانه نشین شوم یا راه مهاجرت را پیشه کنم.»
یکی از دکانداران: زنان کارمندان ادارات مشتری های ما بودند حالا آنان بیکار شده اند و زمینه فروش نیست.
با این حال برخی از زنان افغان که کار شان را از دست داده اند می‌گویند، با نبود عاید، خرید لوازم آرایشی وبهداشتی برای آن‌ها مشکل شده است.
زینب باشندهٔ شهر کابل و آموزگار در یکی از مکاتب می‌گوید ۱۲هزار افغانی معاش که داشت می‌توانست در برآورده کردن مصارف خانواده و شخصی از آن استفاده کند، اما پس از بیکار شدن و نداشتن عاید دیگر این کار برایش دشوار است:
«یک خانم طبعا به همه چیز نیاز دارد به لباس لوازم آرایشی و بهداشتی نیاز دارد، اما من نمی‌توانم به این چیزها رسیدگی کنم به ضروریات دخترانه ام رسیدگی کنم، زنان که وظیفه داشتند خودکفا بودند به شوهر، پدر یا برادر محتاج نبودند، ما هم به خانه کمک کنیم و هم ضروریات خود را پوره کنیم.»
منصوره حسینی، باشندهٔ ولایت بامیان که قبلا آریشگاه داشت و در یک موسسهٔ غیر دولتی نیز مصروف کار بود و اکنون به بنابر محدودیت‌های حکومت طالبان بیکار شده است به رادیو آزادی گفت:
«قبلا خریدن لوازم آرایشی و بهداشتی برای ما زنان که کار داشتیم بسیار راحت بود مثل رنگ ناخون، لبسرین، میکاب، بعضی کریم‌ها، لوازم بهداشتی اما حال یک وضعیت است که چیزی که ما نیاز داریم به آن به خود خریده نمی‌توانیم، چه برسد که دیگر موارد فامیل را کمک کنیم و باردوش آن‌ها شدیم.»
حکومت طالبان در کنار وضع سایر محدودیت ها در بیش از یک سال گذشته فعالیت آرایشگاه های زنانه را نیز در افغانستان ممنوع ساخته است.
با آن‌که طالبان مدعی‌اند حقوق زنان در چهارچوب شریعت اسلام در افغانستان تأمین است، اما برعلاوهٔ حق تحصیل، کار و گشت‌وگذار آزادانهٔ آن‌ها در جامعه، حکومت آنان با وضع قوانین جدید حتی صدا و صورت زنان را عورت خوانده‌است.
