شماری از بیماران افغانی‌که با پرداخت صدها دالر امریکایی ویزه صحی (میدیکل) پاکستان را دریافت می‌کنند، شکایت دارند که مجبور اند هنگام ورود به پاکستان نیز پول هنگفتی به مسئولان پاکستانی در گذرگاه تورخم رشوه بپردازند.
بیمارداران علت این همه مشکلات و رفتن‌شان به پاکستان را نبود امکانات درست صحی و موجودیت دوای بی‌کیفیت در داخل افغانستان عنوان می‌کنند.
بی بی امینه یکی از این بیماران افغان می‌گوید که با وجود داشتن ویزه، نسخه و اسناد قانونی چند روز قبل با پرداخت یک مقدار پول رشوه در گذرگاه تورخم توانست برای تداوی خود وارد پاکستان شود.
او در صحبت با رادیو آزادی افزود: "من با بسیار مشکل ویزه میدیکل (صحی) را گرفتم و نسخه‌های خود را گرفته به تورخم آمدم، تقریباً دو ساعت بعد نوبت من رسید، وقتی ویزه را نشان دادم گفت تو بیمار نیستی، گفتم نسخه ام را ببین من ویزه گرفته ام، اما قبول نکردند، ایستاد شده هم نمی‌توانستم، بعداً کسی پیدا شد گفت مادر پیسه بتی کارت پیش می‌رود، بعداً ۱۵ هزار کلدار از من گرفتند و کارهایم را به مشکل خلاص کردند و بعداً اجازه دادن وارد پاکستان شدم."
محمد علی یکی از افغان‌های دیگر نیز می‌گوید پولیس پاکستان در گذرگاه تورخم از پولی‌که برای تداوی همسرش با خود داشت رشوه گرفته و پس از آن برایش اجازه ورود به پاکستان را داده‌اند: "نزد من دو صد هزار کلدار پاکستانی بود که می‌خواستم بخاطر تداوی بیمارم با خود داشته باشم، اما وقتی در تورخم رسیدم، پولیس برایم گفت که این پول را برای چه گرفتی، گفتم برای تداوی مریض من است، گفت که اجازه نیست باید ۲۰ هزار کلدار داشته باشی، بعداً یکی‌شان آمد گفت ۱۰ هزار کلدار بتی وقتی این پول را دادم من را اجازه دادند که وارد پاکستان شوم."
او می‌گوید که در گذرگاه تورخم شاهد برگشت دادن صدها بیماری بود که با ویزه صحی می‌خواستند وارد پاکستان شوند، اما برای این‌که پول ندادند برای‌شان اجازه داده نشد.
شماری از این بیماران همچنان میگویند که با وجود چندین بار درخواستی از طریق سیستم قانونی مؤفق به گرفتن ویزه پاکستان نمی‌شوند که بعداً مجبور شده و ویزه را با بهای بلند از بازار آزاد خریداری می‌کنند.
اما سؤال این‌جاست که چرا افغان‌ها برای تداوی به پاکستان می‌روند؟
شیذر صمیم یکی از افغان‌هایست که برادرش را برای تداوی سنگ گرده به پاکستان برده‌است. او دلیل رفتن‌شان به این کشور را نبود امکانات، تجهیزات صحی و دوای با کیفیت در افغانستان عنوان می‌کند:
"بخاطر این‌که چرا می‌خواستیم پاکستان بیاوریم دلیل اول‌اش نبود امکانات بود، در اکثر شفاخانه‌ها دستگاه که برادرم عملیات می‌شد وجود نداشت، دوم این‌که نبود دوای با کیفیت در افغانستان بود که دوای با کیفیت پیدا نمی‌شود، برای یک بیماری ساده یک خریطه دوا می‌دهند که بجای درمان یک عضو بدن چندین جای را تخریب می‌کند."
افغان‌ها از سالیان متمادی به دلیل نبود امکانات و تجهیزات صحی، عدم تشخیص درست و نبود دوای با کیفیت جهت تداوی وارد پاکستان می‌شوند، اما با وجود بارها تلاش برای حل این معضل هنوز هم این مشکل پابرجاست.
بیمارداران افغان از حکومت طالبان و نهادهای کمک‌رسان بین‌المللی می‌خواهند در کنار این‌که برای حل این مشکل با مقام‌های پاکستانی گفت‌وگو کنند، در ضمن بخاطر بهبود عرضه خدمات صحی و با کیفیت برای حل این مشکل تلاش کنند، تا دیگر آن‌ها بخاطر تداوی بیماران‌شان مجبور نشوند به کشورهای همسایه رفته و به گفته آن‌ها با توهین و تحقیر و مشکلات دیگر روبه‌رو شوند.