نصریه رضایی، قابله ۳۵ ساله، از ده سال پیش در یک کلینیک روستایی در تخار مشغول به کار بود و از این راه هزینۀ زندگی خود و چهار فرزندش را تأمین می‌کرد.
او پس از آنکه شوهرش را در جنگ از دست داد، تنها نان‌آور خانواده شد. اما حالا به دلیل نبود محرم شرعی در سفر، از سوی طالبان از وظیفه برکنار شده است.
این تصمیم، نصریه و خانواده‌اش را در شرایط دشواری قرار داده است.
او می‌گوید که با از دست دادن شغلش، دیگر راهی برای تأمین معیشت خود و فرزندانش ندارد.
نصریه رضایی با چشمانی اشک‌آلود در این باره به رادیو آزادی چنین می‌گوید:
«از ده سال به این طرف در یکی از کلینیک‌های دورافتادۀ شهر تالقان کار می‌کردم. چون محرم نداشتم، طالبان مرا از وظیفه برکنار کردند. گفتند بدون محرم به کلینیک نروم. حالا حیرانم که چه کنم. تنها منبع درآمدم همین وظیفه بود.»
مولوی حبیب‌الله حنفی، رئیس امر به معروف و نهی از منکر حکومت طالبان در تخار است.
او می‌گوید که قوانین حکومت طالبان اجازه نمی‌دهد زنان بدون محرم شرعی سفر کنند و برای کار در ادارات، باید به مکان‌های نزدیک‌تر انتقال یابند.
این مقام محلی طالبان بر اجرای قوانین تأکید دارد:
«طبق قانون ما، زنان بدون محرم شرعی نمی‌توانند سفر کنند. اگر زنی در دورافتاده‌ترین محل کار می‌کند، باید از طریق مرجع مربوطه نزدیک‌تر انتقال داده شود.»
اما مدافعان حقوق زنان، مانند پریسا مبارز، با دیدگاه‌های طالبان مخالف‌اند.
او می‌گوید: «طالبان همان گروه بیست سال پیش‌اند. از زمان به قدرت رسیدن‌شان، زنان را از حقوق انسانی‌شان محروم کرده‌اند و روزبه‌روز محدودیت‌های بیشتری وضع می‌کنند.»
از زمان بازگشت طالبان به قدرت در افغانستان، محدودیت‌های شدیدی علیه زنان وضع شده است.
این محدودیت‌ها از محرومیت تحصیل و کار گرفته تا الزام محرم در سفر، زندگی زنان را دشوارتر کرده است.
سرگذشت نصریه رضایی، نمونۀ از چالش‌های زنان افغان در شرایط فعلی است.
