قابله کیست؟
سازمان جهانی صحت، دبلیو اچ او، می گوید، قابله زنی است که به گونه‌ی منظم در یک برنامه آموزشی قابله‌گی اشتراک کرده و دوره‌ی آموزشی را موفقانه به پایان رسانده باشد.
داشتن مجوز قانونی و رسمی برای عرضه خدمات قابله‌گی هم شرط است.
دبلیو اچ او، نقش قابله‌ها برای تضمین کیفیت مراقبت صحی، در هر محیط را مهم می‌خواند.
صبرگل سلطانی، محصل سال اول رشته‌ی قابله‌گی در کابل بود که حکومت طالبان تحصیل دختران و زنان در موسسه‌های علوم طبی افغانستان را ممنوع کرد.
او در صحبت با رادیو آزادی نقش قابله را در زایمان مصئون این‌گونه توضیح داد.
«قابله تنها کسی است که می‌تواند به زنان در وقت ولادت کمک کند تا بتوانند در برابر خطرهای جانی، یک ولادت مصئون داشته باشد. بخاطر شرایط کنونی، ما شاید نیاز بیشتر در افغانستان به قابله داشته باشیم. این که اجازه داده بودند که ما در رشته قابلگی تحصیل کنیم، جای خوشی بود که می توانستیم به هم نوعان خود، مادران و کودکان کمک کنیم.»
قابله‌گی چیست؟
بر بنیاد معلومات سازمان جهانی صحت، دبلیو اچ او، مراقبت ماهرانه، آگاهانه و دلسوزانه برای زنان حامله و نوزادان، از زمان پیش از بارداری تا به دنیا آمدن کودک و پس از زایمان، همه شامل وظایف قابله‌گی می‌شوند.
دبلیو اچ او می گوید، شواهد نشان می دهد که قابله‌گی نقش «حیاتی» دارد.
به گفتۀ این سازمان، عرضه‌ی خدمات از سوی قابله‌های تحصیل کرده و دارای مجوز، به بهبود کیفیت مراقبت و کاهش سریع و پایدار مرگ و میر مادران و نوزادان کمک می‌کند.
دبلیو اچ او می‌افزاید، قابله‌هایی که مطابق معیارهای «کنفدراسیون بین المللی قابله‌ها» آموزش دیده باشند، تقریباً تمام مراقبت های ضروری مورد نیاز برای زنان و نوزادان را عرضه کرده می‌توانند.
به تازگی شبکه خصوصی طلوع نیوز به نقل از شرافت زمان، سخنگوی وزارت صحت عامه‌ی حکومت طالبان گزارش داد که ۲۶ هزار قابله در چوکات این وزارت برای عرضه خدمات به مادران در سراسر کشور کار می‌کنند.
حق دسترسی به مراقبت صحی با کیفیت
سازمان جهانی صحت می گوید، تمامی زنان و نوزادان حق دارند تا از مراقبت با کیفیت برخوردار باشند.
به گفتۀ دبلیو اچ او، این نوع مراقبت زمینه را برای تجربه زایمان مثبت فراهم می‌کند، تجربه‌ای که به باور این سازمان، شامل احترام و عزت، ارتباط روشن با کارکنان صحی و استراتیژی‌های تسکین درد، می‌شود.
اما با وضع ممنوعیت تازۀ طالبان بر تحصیل دختران و زنان در افغانستان، محصلانی مثل سلطانی نسبت به آینده ناامید شده اند.
«ما خیلی درد می‌کشیم بابت این که انستیتوت ها بسته شده است. داکتران درس خوانده و ورزیده که نباشند، مرگ و میر مادران بیشتر از معمول می‌شود. این خیلی جای تأسف است. هم به مادران و به آنانی می‌خواستند داکتر شوند، سخت است.»
سازمان جهانی صحت در گزارش ماه جون خود گفته بود که به دلایل مرگ و میر قابل پیش‌گیری، روزانه ۲۴ مادر و ۱۶۷ نوزاد در افغانستان جان شان را از دست می‌دهند.
