این سازمان با نشر اعلامیه ء به روز چهارشنبه گفته که آنان نقش حیاتی در پیشبرد اعتراضات زنان در برابر محدودیت های طالبان ایفا می کنند و باید مشارکت و هنر شان به رسمیت شناخته شود.
من با هنرم در برابر هر قانون طالبان به مبارزه پرداختم، رنج و درد زنان را به تصویر کشیدم، چه عروسی های اجباری و چه قوانین دیگر....
در اعلامیه دیدبان حقوق بشربه نقل از سحر فطرت پژوهشگر این سازمان آمده که جنبش مقاومت توسط کسانی که با ظرفیت های مختلف از آن حمایت می کنند، شکل و قدرت گرفته و حفظ می شود.
در ادامه گفته شده که زنان هنرمند، درست مانند زنان معترض که با شعار «نان، کار، آزادی» راه‌پیمایی کردند، در شکل‌دهی به این جنبش مردمی نقش دارند.
از سوی هم شماری از بانوان افغان که با نقاشی های شان به اعتراضات در برابر محدودیت های طالبان پیوسته اند، می گویند که با بکارگیری از هنرشان در این خصوص مبارزه می کنند.
یکی از آنان باشنده شهر کابل که نخواست نام اش در گزارش ذکر شود به رادیو آزادی گفت :
"من با هنرم در برابر هر قانون طالبان به مبارزه پرداختم، رنج و درد زنان را به تصویر کشیدم، چه عروسی های اجباری و چه قوانین دیگر،به خصوص قانون آخری آنها و بسته شدن انستیتوت‌های طبی، چون در آینده نمی‌توانیم هیچ قابله و نرس زن داشته باشیم، خود این نقض حقوق بشر است و من با هنر خود صدای خود را بلند کردم."
بهار،بانوی دیگریست که در شهر کابل زندگی می‌کند و از آموزش محروم شده، او با هنر رسامی اش، اعتراض خود را ابراز می‌کند:
طالبان، پس ازرسیدن به قدرت، محدودیت‌های شدید را بر دختران وزنان وضع کردند که اعتراضات زنان را در پی داشت
"بعد از تغییر حکومت در افغانستان و بسته شدن مکاتب که حقوق دختران افغان را گرفت، هنر من دیگر فقط یک سرگرمی نبود، حالا از نقاشی ها و رسامی های خود به خاطر نشان دادن مشکلات و صدای خاموش دختران افغان استفاده می‌کنم تا باشد این هنرم یک تغییری ایجاد کند در شرایط فعلی افغانستان "
حکومت طالبان، با آن که ادعا می کند حقوق زنان و دختران افغانستان را در چارچوب شریعت اسلام تامین کرده ،اما پس ازرسیدن به قدرت در اگست ۲۰۲۱ محدودیت‌های شدیدی بر حقوق دختران وزنان در بخش های مختلف اعمال کرد که اعتراضات زنان علیه این محدودیت‌ها را در پی داشت.
اما طالبان اقدام به بازداشت تعدادی از معترضان زن در تظاهرات کردند و دهها تن آنان برای ماه ها زندان را سپری کردند.
پس از آن ،زنان معترض با قبول خطرات احتمالی شیوه های اعتراضات شان را تغییر دادند و تلاش کردند تا به طریقه های مختلف از جمله شعار نویسی به دیوارها،اعتراضات در محلات سرپوشیده نامشخص، نقاشی ها،راه اندازی کارزار ها از طریق شبکه های اجتماعی به مبارزه در برابر محدودیت های طالبان ادامه داده و صدای شان را به گوش جامعه جهانی برسانند.