«اکپس» در گزارشی که روز سه‌شنبه، ۲۴ دسمبر منتشر کرد، گفته که از این فرمان‌ها، ۸ مورد در تمام افغانستان و ۹ مورد در سطح ولایات صادر شده‌اند.
به گفته «ای‌سی‌ای‌پی‌اس»، بسیاری از احکام و دستورالعمل‌ها به اقدامات کنترل اجتماعی مربوط می‌شوند و عمدتاً زنان را هدف قرار می‌دهند.
زنان و دختران بیشتر در نتیجه‌ی فرمان‌های طالبان متأثر شده اند
سازمان غیر دولتی «اکپس» مستقر در سویدن در این گزارش گفته که این فرمان‌های حکومت طالبان بیشتر به هدف کنترل مسایل اجتماعی وضع شده‌اند و به‌ویژه زنان و دختران را در افغانستان تحت تأثیر قرار داده است.
در ادامه آمده این موارد شامل قانون امر به معروف و نهی از منکر حکومت طالبان و ۱۴ فرمان دیگر بوده که بر جنبه‌های مختلف زندگی از جمله دسترسی به کار و درآمد، آموزش، و محدودیت‌های اجتماعی تأثیر گذاشته‌اند.
به گفتهٔ اکپس، اقدامات کنترل بر رفتارهای اجتماعی، اجباری شدن حجاب، ممنوعیت ورود به پارک‌ها، استفاده از تیلفون‌های هوشمند شامل محدودیت‌های وضع‌شده بر زنان‌اند.
در گزارش هشدار داده شده که این قوانین طالبان نه‌تنها زنان و دختران را به‌طور خاص از حقوق و آزادی‌های اساسی‌شان محروم ساخته و دسترسی به کار، آموزش و فرصت‌های معیشتی را کاهش داده، بلکه بحران انسانی را نیز در این کشور تشدید می‌کند.
زنان و دختران خواهان پایان فوری محدودیت‌ها استند
شماری از زنانی که از آموزش و کار در افغانستان محروم شده‌اند، از جامعه جهانی می‌خواهند تا به این معضل پایان ببخشد.
ما را از تمامی خوبی‌های زندگی محروم کردند. فقط همین مانده که زنان را به جرم زن بودن‌شان زنده به گور کنند.
سمیرا، باشنده کابل محصل سمستر سوم انستیتوت طبی بود و اکنون از تحصیل محروم شده است.
او به رادیو آزادی گفت که زنان بیشتر از همه زیان دیده اند.
«به نظر می‌رسد که کل حکومت‌داری طالبان کنترل زنان است، این‌که زنان چه کار کنند و چه نکنند. به جای این‌که اصلاحات بیاورند، هر روز یک خرابی می‌کنند. ما را از تمامی خوبی‌های زندگی محروم کردند. فقط همین مانده که زنان را به جرم زن بودن‌شان زنده به گور کنند.»
حمیده، کارمند وزارت معارف بود. او به رادیو آزادی گفت که اکنون بیکار است.
از جامعهٔ جهانی می‌خواهیم تا زنان افغان را تنها نگذارد و از فاجعه‌ای که هر روز عمیق‌تر می‌شود، جلوگیری کند.
«طالبان حق زندگی را از ما گرفته‌اند. از آموزش محروم شدیم، از کار محروم شدیم. نمی‌توانیم به خیال راحت بیرون برویم و گشت‌وگذار کنیم. واقعاً از این زندگی که هر روز گوش به فرمان هستیم چه کار کنیم و چه کار نکنیم، خسته شدیم. از جامعهٔ جهانی می‌خواهیم تا زنان افغان را تنها نگذارد و از فاجعه‌ای که هر روز عمیق‌تر می‌شود، جلوگیری کند.»
آمنه علیزاده، فعال حقوق بشر است. او به رادیو آزادی گفت، که محدودیت‌های وضع شده از سوی طالبان بر زنان و دختران، سرانجام سبب فروپاشی حکومت طالبان خواهد شد.
«محدود ساختن فضا و جریان زندگی برای زنان از طرق مختلف با تهدیدهای مختلف، گرفتن آزادی‌های مختلف از مردم افغانستان و محدود ساختن بیشتر این فضا، عمر این حاکمیت را کوتاه خواهد کرد.»
حکومت طالبان پس از حاکمیت دوباره در افغانستان بر کار زنان در بسیاری از ادارات دولتی ممنوعیت وضع کرده و همچنان دختران بالاتر از صنف ششم را از آموزش منع کرده و محدودیت‌های متعدد دیگری را نیز بر آنان وضع کرده است.