این سازمان روز چهارشنبه، ۲۶ ماه جدی، در گزارشی گفت که پیش از ۱۵ اگست ۲۰۲۱، افغانستان شاهد پیشرفت‌های قابل‌توجه در بخش حقوق زنان، افزایش شناخت نقش زنان در تصمیم‌گیری‌ها و ظهور سازمان‌های تحت رهبری زنان بود.
اما به گفته این سازمان بازگشت طالبان به قدرت، وضعیت را به طور چشمگیری تغییر داده‌است.
در این گزارش تأکید شده است که همزمان با تغییر وضعیت حقوق زنان در افغانستان، سازمان‌های جهانی نیز استراتیژی‌های خود را تغییر داده‌اند.
در ادامه آمده است که این سازمان‌ها از حمایت عمومی به سمت ابتکارات سطح جامعه تغییر جهت دادند تا نیازهای زنان و دختران را به‌طور ایمن برآورده و امنیت آن‌ها را تضمین کنند.
سازمان پاملرنه می‌افزاید که این تغییر استراتیژیک به‌منظور تقویت صدای زنان و تأمین منابع برای آن‌ها انجام شده‌است.
ناامیدی زنان نسبت به آینده
شماری از زنان در افغانستان می‌گویند که همه‌ی امیدشان را برای آینده از دست داده‌اند و در فضای ترس و خشونت زنده‌گی می‌کنند.
این زنان از جامعه جهانی می‌خواهند که در جهت اعاده حقوق آن‌ها باید گام‌های عملی برداشته شود.
شفیقه، باشنده ولایت پروان است. او که پس از حاکمیت دوباره طالبان نتوانست به مکتب برود، می‌گوید ترس از طالبان باعث ایجاد مشکلات روحی برایش شده‌است:
«در افغانستان یک فضای ترس حاکم است، ما هر لحظه می‌ترسیم که طالب‌ها ما یا دیگر اعضای خانواده را دستگیر نکنند. به خیال راحت در شهر و بازار گشت‌و‌گذار نمی‌توانیم، من تکلیف روانی پیدا کرده‌ام.»
این‌که کسی ما را حمایت کند و تغییر در زنده‌گی ما بیاید چندان امیدوار نیستیم.
یک زن که باشنده های کابل است و به دلیل حساسیت موضوع خواست نامش افشا نشود، به رادیو آزادی گفت که کاملاً ناامید شده است:
«ما دیگر امیدی به آینده نداریم و این‌که کسی ما را حمایت کند و تغییر در زنده‌گی ما بیاید هم چندان امیدوار نیستیم، شاید روزی جهان هم از طالبان حمایت کند و آن‌ها را بپذیرند.»
زن دیگر از باشنده‌های کابل هم که بخاطر حساسیت موضوع نخواست افشا شود، به رادیو آزادی گفت که آزادی از آن‌ها گرفته شده است:
زنان و دختران در افغانستان آزادی ندارند. به جامعه جهانی لازم است که به حقوق زنان توجه کند.
«در قانون اساسی همه کشورها آمده است که هر انسان باید به شکل آزاد زنده‌گی کند. زنان و دختران در افغانستان آزادی ندارند. به جامعه جهانی لازم است که به حقوق زنان توجه کند و در این مورد گام‌های عملی بردارد.»
سازمان جهانی پاملرنه گفته است که حاکمان فعلی افغانستان فعالیت‌های افزایش آگاهی، دادخواهی و ظرفیت‌سازی زنان را نیز ممنوع کرده‌اند.
پس از حاکمیت دوباره طالبان بر افغانستان، مکاتب بالاتر از صنف ششم، پوهنتون‌ها و حتی انستیتوت‌های طبی یکی پی دیگر به‌روی دختران بسته شدند.
در ادامه محدودیت‌های طالبان، زنان از کار در بسیاری نهادها و مؤسسات دولتی و غیردولتی منع شده‌اند و محدودیت‌های گسترده در بخش‌های مختلف زنده‌گی اجتماعی آن‌ها وضع شده‌است.