در گزارش تازه‌ی یوان‌اچ‌سی‌آر که روز چهارشنبه، ۱۰ ماه دلو، منتشر شد و روی وضعیت ماه دسامبر گذشته متمرکز است، آمده که این خانواده‌ها برای مقابله با مشکلات، اقداماتی مانند فروش دارایی‌ها، مشارکت اعضای خانواده‌ها در دست‌فروشی در جاده‌ها، متوقف کردن آموزش کودکان، قرض گرفتن پول و تأخیر در مراجعه به مراکز صحی برای درمان بیماری‌های حاد را در پیش گرفته‌اند.
این سازمان تأکید کرده که زنان و دختران همچنان با چالش‌های جدی در دسترسی به خدمات اساسی و کمک‌ها روبه‌رو هستند.
به گفته‌ی یوان‌اچ‌سی‌آر، این وضعیت نشان‌دهنده‌ی «تبعیض سیستماتیک» و محدودیت‌های گشت‌وگذار است که بر زنان و دختران تحمیل شده است.
شماری از خانواده‌ها مجبور شده‌اند کودکان‌شان را به مکتب نفرستند
در این حال، شماری از خانواده‌های بی‌بضاعت در افغانستان می‌گویند که به دلیل مشکلات شدید اقتصادی مجبور هستند که کودکان‌شان را به جای رفتن به مکتب به کار بفرستند.
پسرم در بیرون از خانه دست‌فروشی می‌کند.
یک باشنده‌ی شهر کابل که نخواست به دلیل مشکلات خانوادگی نامش افشا شود، به رادیو آزادی گفت: «دختر من از مکتب باز ماند، حالا در خانه خیاطی می‌کند، پسر من در بیرون از خانه دست‌فروشی می‌کند، اما باز هم مصرف را پوره کرده نمی‌توانیم، باز هم از دکانداران قرض‌دار هستیم، حتی توان خرید مواد اولیه را نداریم.»
کودکانم را به مکتب فرستاده نمی‌توانم، به خاطری که توانش را ندارم.
گلدسته یکی دیگر از باشندهای کابل است.
او به رادیو آزادی گفت، که از ناچاری کودکانش را به مکتب فرستاده نمی‌تواند: «در کنار خانه‌ی من یک مسجد است، کودکان من آن‌جا می‌روند، آن‌ها را به مکتب فرستاده نمی‌توانم، به خاطری که توانش را ندارم. فعلاً ۴۰ هزار افغانی قرض‌دار هستم، بسیار به عذر و زاری قرض کردیم، حالا از من می‌خواهد. در خانه‌های مردم لباس‌شویی می‌کنم. اگر غذایی که از چاشت یا شب‌شان باقی می‌ماند برایم می‌دهند، اما دیگر کسی قرض هم نمی‌دهد.»
کمیشنری عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان همچنان گفته است، سروی‌ای که در ماه دسامبر سال گذشته‌ی میلادی انجام داده، نشان می‌دهد که ۵۶ درصد سرپرستان خانواده‌ها با یک یا چند نوع آسیب‌پذیری روبه‌رو هستند که بر اساس این گزارش، در مقایسه با ماه نوامبر ۶ درصد کاهش را نشان می‌دهد.
این نهاد، کمک‌های غذایی را به‌عنوان مهم‌ترین نیاز مورد تأکید خانواده‌های سروی‌شده عنوان کرده و پس از آن، لباس را به‌عنوان دومین نیاز اساسی آنان یاد کرده است.
بر اساس گزارش دفتر هماهنگ‌کننده‌ی کمک‌های بشردوستانه‌ی سازمان ملل متحد، اوچا، امسال ۲۲.۹ میلیون نفر در افغانستان به کمک‌های بشری نیاز دارند.