این اداره، ناوقت روز سه شنبه، ۲۷می با نشر اعلامیه ای در شبکه‌ی ایکس خود گفت، این موضوعاتی‌ست که تأثیر مستقیم بر رشد، سلامتی و آینده کودکان دارد.
بر اساس این اعلامیه، در پایتخت کشور، کابل، از هر پنج نفر، چهار تن در مناطق غیررسمی و بدون پلان زندگی می‌کنند؛ مناطقی که از خدمات اساسی شهری محروم‌اند.
در اعلامیه همچنان آمده است که این وضعیت به‌ویژه کودکان را که آسیب‌پذیرترین قشر جامعه‌اند، با تهدیدهای جدی روبه‌رو کرده است.
این برنامه افزوده است که وضعیت کنونی افغانستان نیازمند توجه فوری است.
شماری از باشندگان مناطق غیررسمی کابل نیز می‌گویند که به ابتدایی‌ترین امکانات زندگی دسترسی ندارند و با مشکلات زیادی مواجه‌اند.
وحید، یکی از باشندگان تپه کارته‌نو شهر کابل، به رادیو آزادی گفت:
"در تابستان از باد و خاک به تکلیف استیم و در زمستان از برف و باران. نه سرک وجود دارد، نه کلینیک، نه برق. ما در اینجا با مشکلات بسیار جدی دست‌وپنجه نرم می‌کنیم."
محمدگل، یکی از باشندگان ساحه سرای شمالی کابل، به رادیو آزادی گفت که به دلیل وضعیت بد اقتصادی در یک منطقه غیررسمی زندگی می‌کند، زیرا به گفته او کرایه خانه در آنجا ارزان‌تر است:
در اینجا نه به آب پاک دسترسی داریم، نه مکتب برای کودکان وجود دارد
"در اینجا نه به آب پاک دسترسی داریم، نه مکتب برای کودکان وجود دارد. سرک‌ها خراب‌اند، وقتی باران می‌شود مشکلات زیادی به وجود می‌آید. سیم‌های برق هست، اما برق در آن‌ها جریان ندارد. زندگی در اینجا دشوار است، اما چاره‌ای نداریم. کرایه خانه‌ها در اینجا نسبت به مناطق رسمی ارزان‌تر است و ما آن‌قدر توان مالی نداریم که در یک منطقه رسمی خانه بگیریم. کار و بار نیست، و فقط به اندازه‌ای درآمد داریم که شام با نان خشک به خانه برگردیم."
برنامه‌ی اسکان بشر سازمان ملل متحد ( یو ان هبیتات)، پیش از این در ۱۳ اپریل، نیز در مورد زندگی باشندگان مناطق غیررسمی در کابل ابراز نگرانی کرده بود و در اعلامیه ای گفته بود که این مناطق به ویژه در برابر حوادث شدید اقلیمی آسیب پذیر هستند، موضوعی که به گفته این اداره، نیاز فوری برای اقدامات موثر برای مبارزه در برابر تغییرات اقلیمی را برجسته می کند.
ساحات غیررسمی و غیر پلان شده، اغلب خارج از چهارچوب قانونی و بدون نظارت بر نقشه‌ای شهری ساخته می شوند و بسیاری از این مناطق به خدمات اساسی زیربنایی مانند آب پاک، برق، سیستم های مدیریت فاضلاب و ترانسپورت عمومی دسترسی محدود دارند.
این مناطق شهر کابل به طور کلی کرایه‌های پایینی دارند و بیشتر خانواده‌های کم‌درآمد در آنجا زندگی می‌کنند.
این در حالی‌ست که بر بنیاد گزارش‌های مختلف نهادهای بین‌المللی، پس از بازگشت دوبارهء طالبان به قدرت در افغانستان، فقر و بیکاری به اوج خود رسیده است.
دفتر هماهنگ کنندهء کمک‌های بشردوستانه سازمان ملل (اوچا) اعلام کرده است که امسال نزدیک به ۲۳ میلیون تن در افغانستان نیازمند کمک‌های بشردوستانه‌اند.
