عباسی که در اواخر نظام جمهوری مخلوع، معاون فدراسیون جوجیتسوی افغانستان نیز بود، میگوید بعد از بازگشت طالبان به قدرت، به دلیل ترس از آنان به پاکستان آمده و در آنجا ساکن شدهاست.
اما چرا؟ او با چه مشکلی روبهرو بود؟ او قصهاش را چنین بیان میکند: "طالبان که افغانستان را گرفتند، سه چهار ماه بعد به دیره اسماعیل خان پاکستان آمدیم، با دو دختر و دو پسر شاگردان خود را به مسابقه آورده بودیم، آنان در اینجا خیلی خوب درخشیدند، ماشاالله دختری بود به نام آرزو احمدی، رسانهها هم خیلی خوب پوشش دادند وقتی برگشتیم افغانستان، طالبان خواستند ما را بازداشت کنند و چون ویزه پاکستان را داشتیم، دوباره به پاکستان آمدیم."
حفیظالله عباسی میگوید که نخست در راولپندی مسکنگزین شد، اما به گفتهی او، به دلیل افزایش بازداشت و آزار پناهجویان افغان توسط پولیس در آنجا، اخیراً به کویته نقل مکان کردهاست.
او میافزاید که در راولپندی همچنان کلپ داشت و فعالیتهای ورزشی را ادامه میداد و اکنون در کویته نیز بیکار ننشسته است.
عباسی میگوید از همین راه برای خانوادهاش نفقه تهیه میکند: "در راولپندی نیز برای ۳۰ تا ۵۰ پسر و ۱۵ تا ۲۰ دختر تمرین میدادم، حالا که به کویته آمدهام، یک ماه میشود که کلپ ایجاد کردهام و ۲۰ تا ۳۰ شاگرد دارم که سه چهار تایشان دختر هستند، من از همین راه برای فرزندانم لقمه نان تهیه میکنم، هم ثواب و هم خرما، درآمدی دیگری ندارم."
حفیظالله عباسی نیز مانند دیگر پناهجویان افغان در پاکستان، از حکومت این کشور و کمیشنری عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندهگان (یو ان اچ سی آر) میخواهد تا به مشکلات آنان توجه کنند: "مشکل عمده ما بازداشت پناهجویان است، این روند خیلی سریع شده، از حکومت پاکستان خواست ما این است که ویزهها را مانند گذشته ششماهه یا حداقل سهماهه صادر کنند و از «یو ان اچ سی آر» میخواهیم که روند بررسی کیسهای پناهندهگی را سرعت دهد."
شایان ذکر است که آرزو احمدی، شاگرد حفیظالله عباسی که وی در صحبتهایش از او ستایش کرده، نیز در پاکستان است.
او اخیراً در پیامی نوشتاری به رادیو آزادی گفته است که "این پیام را با چشمان اشکبار مینویسم، زیرا در گوشهای از پاکستان با مشکلات جدی اقتصادی زندهگی میکنم، در چنین شرایطی چگونه تمرین کنم و به هدفم برسم؟"
این درحالیست که ذکیه خدادادی، تکواندوکار افغان که به تازهگی مدال برنز رقابتهای اوپن پاراتکواندو برزیل را به دست آورده، در شبکۀ اکس (تویتر سابق) خود نوشته است: "این جایزه را تقدیم میکنم به تمام زنان افغان که با وجود مشکلات هنوز هم ایستادهاند."
قابل ذکر است که حکومت طالبان، نهتنها دختران و زنان افغان را از ادامه آموزش بالاتر از صنف ششم و کار در بسیاری از ادارات دولتی و غیر دولتی منع کرده، بلکه بر فعالیتهای ورزشی آنان نیز محدودیت وضع کردهاند.
به همین دلیل، بسیاری از آنان و حتی همکاران مردشان مانند حفیظالله عباسی ناچار به ترک کشور شدهاند.
آنان اکنون در کشورهای همسایه چون پاکستان و ایران نیز با مشکلات فراوانی دستوپنجه نرم میکنند.