این تحلیل که روز چهارشنبه ۴ جون منتشر شده، نشان می‌دهد که از ماه می تا اکتوبر سال جاری، نزدیک به ۹.۵ میلیون تن – برابر با ۲۱ درصد جمعیت ۴۶ میلیونی افغانستان – به دلیل وضعیت ناپایدار اقتصادی، کاهش کمک‌ها و اثرات تغییرات اقلیمی، مرحله سوم (بحران) یا چهارم (اضطراری) امنیت غذایی را تجربه خواهند کرد.
در ادامه آمده که این رقم در ماه های مارچ و اپریل ۱۲.۶ میلیون نفر بوده است.
به گفته «آی پی سی» سال گذشته در همین فصل حدود ۱۴ درصد جمعیت نیازمند ،کمک‌های غذایی دریافت کرده بودند، امسال تنها ۱ درصد جمعیت، یعنی حدود ۶۲۵ هزار نفر تحت پوشش برنامه‌های کمک‌رسانی قرار خواهند گرفت.
«آی پی سی» دلیل اصلی این کاهش شدید را کاهش ۴۰ درصدی بودجه کمک‌های بشری در افغانستان خوانده است.
این تحلیل که در چهارچوب نظام طبقه‌بندی مراحل یکپارچه امنیت غذایی به نشر رسیده همچنان نشان می دهد که ولایت‌های بدخشان و سرپل با ۴۰ درصد جمعیت در وضعیت بحران و اضطراری، بیشترین آسیب‌پذیری را نشان می‌دهند و ولایت‌های فاریاب غور و سمنگان ، نیز وضعیت مشابهی دارند.
تا حال هیچ چیزی کمک نشد، چیزی برای خوردن هم نداریم.
در این حال شماری از نیازمندان در افغانستان می گویند به کمک های فوری بشری ضرورت دارند.
یک زن از ولایت سرپل که نخواست نام اش در گزارش ذکر شود به رادیو آزادی گفت: «تا حال هیچ چیزی کمک نشد، چیزی برای خوردن هم نداریم ،شوهرم تکلیف اعصاب دارد کارگری کرده نمی تواند به بازار هم که می رود ، پولی بدست آورده نمی تواند به کمک مردم روز گار ما تیر می شود اگر پیدا کنیم پخته می کنیم،پیدا نکنیم،نه ! مقصد ما در آمدی نداریم.»
بر اساس این تحلیل(IPC) که یک چهارچوب جهانی برای سنجش میزان ناامنی غذایی است و از سوی چندین نهاد بین‌المللی پشتیبانی می‌شود، در مجموع، سه‌چهارم جمعیت آسیب‌پذیر در مناطق روستایی افغانستان زندگی می‌کنند و وابستگی مستقیم به زراعت و مالداری دارند.
در ادامه آمده با وجود حمایت‌های گسترده در بخش تخم‌های مقاوم گندم از ۲۰۲۱ تا ۲۰۲۴ و بارندگی‌های مناسب در ماه‌های فبروری و مارچ، تداوم خشکسالی، گرمای شدید، و خطر آفات زراعتی همچنان تهدید بزرگی برای تولیدات غذایی این کشور به شمار می‌رود.
اداره هماهنگی امور بشردوستانه سازمان ملل متحد «اوچا» پیش از این گفته که نزدیک به ۲۳ میلیون نفر در افغانستان به کمک های فوری بشردوستانه نیاز دارند.