در این اعلامیه که یک نسخه آن به رادیو آزادی رسیده، از دانش آموزان و دانشجویان پسر خواسته شده تا حداقل روز اول هر ماه خورشیدی را به اعتراض علیه محدودیت بر آموزش دختران اختصاص دهند.
داکتر خوشحال روهی، عضو شورای رهبری این کمپاین، در صحبت با رادیو آزادی از آنان خواست که در این روز حداقل به مکتب‌ها و پوهنتون ها نروند.
او افزود این حرکت مدنی می تواند مهم و مؤثر باشد.
خواست ما این است که در این روز افغان‌ها به هر شکلی که می‌توانند صدای خود را بلند کنند
"از جوانان به‌ویژه محصلان می‌خواهیم که در این روز به صنف‌ها نروند، از رسانه‌های ملی می‌خواهیم که تمام برنامه‌های خود را در این روز به موضوع محدودیت بر آموزش دختران اختصاص دهند، نهادها و انجمن‌ها نیز باید در این روز نشست‌ها و کنفرانس‌های حضوری یا آنلاین برگزار کنند."
او افزود که جوانان و محصلان باید هر هفته یک اقدام عملی در برابر این محدودیت انجام دهند؛ یادداشتی بنویسند یا ویدیویی بسازند و با استفاده از یک هشتگ واحد، صدای خواهران خود را از طریق شبکه‌های اجتماعی به جهان برسانند.
او همچنین از علمای دینی خواست تا در این زمینه مسئولیت خود را ادا کنند و برای حمایت از آموزش دختران، صدا اعتراض بلند کنند.
دراعلامیه این کمپاین خطاب به دانش آموزان و دانشجویان پسرآمده‌است:
"شما که امروز در صنف‌ها نشسته‌اید، کتاب می‌خوانید، آرزوها و رویاهای آینده‌تان را می‌سازید آیا می‌دانید میلیون‌ها خواهر شما فقط به‌دلیل دختر بودن از این حق، حق آموزش، محروم مانده‌اند؟"
در همین حال، شماری از جوانان افغان می‌گویند که با آن‌که در این زمینه تلاش کرده‌اند، اما به‌دلیل محدودیت‌های شدید از سوی طالبان در داخل کشور، شاید بلند کردن صدا در این باره برای جوانان افغانستان دشوار باشد.
یک باشندگان ولایت لغمان که نخواست نامش در گزارش ذکر شود، به شرط تغییر صدا به رادیو آزادی گفت:
"مسئله‌ی ممنوعیت آموزش دختران برای طالبان به‌نظر من یک خط سرخ است، جوانان داخل کشور، از جمله خود من، اگرچه در این زمینه تلاش می‌کنیم، اما از ترس نمی‌توانیم آن‌گونه که لازم است، اقدام کنیم، مسئولیت بیشتر متوجه آن جوانانی است که اکنون در بیرون از کشور هستند و دست‌شان باز است، آن‌ها باید بیشتر کار کنند، چون مسئله‌ی آموزش دختران یک موضوع حیاتی است."
برخی از دخترانی که از آموزش محروم مانده‌اند، می‌گویند با آغاز هر سال تعلیمی، امیدوارند که اجازه رفتن به مکتب برای‌شان صادر شود، اما آنان در چهارسال گذشته از آموزش محروم مانده اند.
سعیده کوثر هاشمی، یکی از باشندگان کابل که پیش از تسلط دوباره طالبان، متعلم صنف دهم مکتب بود، به رادیو آزادی گفت:
چهار سال است که دختران افغان از آموزش محروم‌اند؛ نه به‌دلیل جنگ یا بیماری، بلکه فقط به‌خاطر این‌که ما دختر هستیم
"ما هر صبح با امیدی تازه بیدار می‌شویم، اما دروازه‌ها به روی ما بسته‌اند، چهار سال است که صدای ما خاموش شده‌است، ما از شما می‌خواهیم که برای ما بجنگید، برای حق‌مان، برای حق آموزش‌ما، ما نمی‌خواهیم در تاریکی زندگی کنیم، بلکه می‌خواهیم آینده‌ای روشن داشته باشیم."
او از جامعه‌ی جهانی می‌خواهد تا برای رفع ممنوعیت آموزش دختران، فشارهای خود را بر حکومت طالبان افزایش دهد تا به دختران اجازه آموزش داده شود.
پس از بازگشت دوباره طالبان به قدرت در افغانستان، دختران بالاتر از صنف ششم تا پوهنتون از ادامه آموزش محروم شده اند.
با آن‌که این تصمیم حکومت طالبان در داخل و خارج کشور به‌گونه گستردهء مورد انتقاد قرار گرفته است، اما طالبان تاکنون در این زمینه هیچ‌گونه نرمشی از خود نشان نداده و مدعی شده اند که حقوق زنان در چهارچوب شریعت اسلام در افغانستان تامین است.
اما سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی ملل متحد (یونسکو) می گوید در حال حاضر ۱.۴ میلیون دختر در افغانستان از آموزش محروم‌اند و اگر این ممنوعیت تا سال ۲۰۳۰ ادامه یابد، بیش از ۴ میلیون دختر از آموزش باز خواهند ماند.
