دفتر اوچا در اعلامیه‌ای وضعیت بیجاشدهگان داخلی را نگران‌کننده خوانده و تاکید کرده که این افراد به‌کمک‌های جدی و فوری نیاز دارند.
کابل در سال‌های اخیر میزبان صدها خانواده بیجا شده بوده است.
در کارته نو کابل حدود ۲۰۰۰ بیجا شده داخلی زندگی می‌کنند.
بی‌بی پاینده زن ۳۲ ساله هلمندی در خیمه‌ای سرد با بیماری دست‌و‌پنجه نرم می‌کند.
به‌سختی حرف می‌زند و نفس می‌کشد.
شش فرزند دارد و هشت سال پیش از جنگ هلمند فرار کرده است.
می‌گوید شوهرش در هلمند مانده و خودش با شش فرزندش به کابل آمده و اکنون که هشت سال می‌شود از شوهرش خبر ندارد.
زندگی بیجاشدگان داخلی نگرانی سازمان‌های کمک‌رسان بین‌المللی را به‌دنبال داشته.
او افزود:"اینجا زندگی می‌کنم. کودکانم مریض هستند. از هلمند آمدم. از جنگ فرار کرده‌ایم. هشت سال می‌شود اینجا می‌گذرانیم. شوهرم بوت‌دوز بود. از وقتی که آمدیم، دیگر از او خبری نیست. صبح رفتم کار یک خانواده را کنم تا پول به‌دست آورم، نتوانستم. نمی‌دانم چه مریضی دارم. ضعف می‌کنم و توان کار ندارم."
این زن روزانه برای یافتن لقمه نانی برای کودکانش در بدل ۵۰ افغانی کار و رخت‌شویی می‌کرده.
نداشتن آب، فقر فراگیر، نبود امکانات اولیه زندگی و سردی هوا زیر این خیمه‌ها برای هر انسانی طاقت‌فرسا است.
زندگی بیجاشدهگان داخلی نگرانی سازمان‌های کمک‌رسان بین‌المللی را به‌دنبال داشته.
حالا خیلی از سازمان‌های کمک‌رسان جهانی این کشور را یکی از خطرناک‌ترین مناطق روی زمین برای زندگی بیجاشدهگان می‌دانند.
دفتر هماهنگی کمک‌های بشری سازمان ملل، "اوچا" در گزارشی نوشته است که در مجموع ۹.۴ میلیون تن در افغانستان نیازمند کمک‌های بشری هستند، که از این میان ۷.۱ میلیون تن آنان به کمک‌های بی‌درنگ نیاز دارند و این سازمان برای کمک به این شمار بیجاشدهگان داخلی، نیاز به ۷۷۳ ملیون دالر کمک دارند.
عبدالباسط انصاری، سخنگوی وزارت مهاجرین و عودت‌کننده‌گان می‌گوید بیشتر آوارگان داخلی که از ده سال به این‌سو در کابل به‌سر می‌برند، حاضر نیستند به ولایت‌های خود بازگردند برای این وزارت چالش آفریده‌اند.
۲۳ هزار خانواده زیر پوشش کمک‌های وزارت مهاجرین و عودت‌کننده‌گان و برنامه جهانی غذا در کابل قرار گرفته اند
او افزود: "۲۳ هزار خانواده را زیر پوشش کمک‌های وزارت ما و دفتر برنامه جهانی غذا در کابل قرار گرفته اند، اما آن‌قدر وزارت امکانات در اختیار ندارد. خیلی از این بیجاشده‌ها متاسفانه حاضر نیستند به ولایات خود بازگردند. ده سال می‌شود که اینجا مانده‌اند. این سبب ازدحام در کابل نیز شده است. مطابق پالیسی وزارت ما مکلف نیستیم به‌این که به‌گونه دایمی برای آنان کمک‌رسانی کنیم."
با این همه، وزارت امور مهاجرین می‌گوید پولی که از سوی وزارت مالیه در اختیار این وزارت قرار داده شده است در ساخت چاه‌های آب و استقرار مجدد این آوارگان هزینه شده و در سرمای زمستان برای هر خانواده از ۵۰۰۰ تا ۲۰۰۰۰ هزار افغانی پرداخت می‌شود.