سیک‌ها و هندوهای افغانستان در حال ترک کردن این کشور هستند. دلیل فرار آنها تهدیدهای امنیتی و ناتوانی حکومت در تأمین امنیت این اقلیت‌های دینی خوانده شده است.
نرندر سنگ خالصه نماینده سیک‌ها و هندوها در ولسی جرگه گفته که در یک ماه گذشته ۱۵۰ خانواده سیک و هندو افغانستان را به قصد هند ترک کرده‌اند.
آقای خالصه به رادیو آزادی گفت که حکومت نتوانسته امنیت و حقوق سیک‌ها و هندو را تأمین کند؛ به همین دلیل آنها مجبور شدند کشور را ترک کنند: "ما به حکومت زیاد داد و فریاد کردیم، اما در طول ۱۸ سال کسی داد و فریاد ما را نشنید. همین مسئله سبب بدبختی اهل هنود و سیک شد. در طول یک ماه ۱۵۰ فامیل به هند رفتند. حالا شاید دوصد نفر باقی مانده باشند که آنها هم افغانستان را ترک می‌کنند."
نرندر سنگ خالصه
آقای خالصه می‌گوید هند به این خانواده‌ها ویزای موقت شش‌ماهه داده و آنهایی که به هند رفته‌اند، در حال حاضر در درمسال‌ها جا‌به‌جا شده‌اند. وی گفت که بقیه سیک‌ها و هندوها نیز در حال فروش اموال منازل خود هستند و برای رفتن از افغانستان آماده می‌شوند.
این در حالی است که برخی از رسانه‌های هندی به‌تازگی از رفتن دوصد خانواده سیک و هندو از افغانستان به هند گزارش داده‌اند. پیش از این نیز یازده خانواده از این اقلیت‌های دینی افغانستان را به دلیل تهدیدات امنیتی به قصد هند ترک کرده بودند.
در همین حال وزارت داخله افغانستان به خانواده‌های سیک و هندو گفته که در تلاش تامین امنیت آنها است.
طارق آرین سخنگوی وزارت داخله افغانستان
طارق آرین سخنگوی این وزارت گفت: "در قسمت تامین امنیت هموطنان اهل هنود ما باید گفت که ما همراه‌شان در تماس می‌باشیم. تعهد ما همین است که امنیت‌شان تامین شود. یکبار دیگر اطمینان می‌دهیم که ما خود را مکلف می‌دانیم برای تامین امنیت همه شهروندان بخصوص هموطنان اهل هنود ما و ما تلاش‌های نهایی خود را می‌کنیم."
این در حالیست که به گفته نماینده سیک‌ها در ولسی جرگه، در زمان حاکمیت طالبان ۱۰ هزار خانواده در افغانستان زندگی می‌کردند، اما با گذشت چند سال این رقم به دوصد نفر کاهش یافته است.
در حمله مسلحانه چند ماه پیش به یک در مسال در کابل که مسئولیت آن را گروه داعش بر عهده گرفت، ۲۷ تن کشته و ده‌ها تن زخمی شدند.
نرندر سنگ خالصه نماینده سیک ها و هندوها در ولسی جرگه می‌گوید که اقلیت هندو و سیک همه ولایات را ترک کرده و در حال حاضر تعدادی که باقی مانده‌اند، تنها در کابل و ننگرهار با مشکلات اقتصادی زندگی دارند.