فاطمه محمدی ۲۳ ساله یکی از دختران جوان و لیسانس بخش کمپیوترساینس است که در غرب کابل زنده گی می کند و به زنان حرفه خیاطی می آموزاند.
که میگوید، از چند سال به این سو حرفۀ روبان دوزی و خیاطی را به گونۀ رایگان برای زنان بی‌بضاعت و بی‌سواد آموزش می‌دهد.
فاطمه محمدی در مورد این که چگونه به فکر کمک به زنان بی‌بضاعت و بی‌سواد شد، میگوید:
"ما به عنوان واکسیناتور که در ساحه٫ اطفال زیرسن پنج سال را واکسین می‌کردیم، اینجا متوجه شدم که خانم‌ها با بسیار مشکلات مواجه هستند و از ابتدایی‌ترین حقوق‌شان برخوردار نیستند. همو کار باعث شد که نی من باید از این کار کنار بیایم و برای همین خانم‌ها یک فرصت‌های خوب را ایجاد کنم، بنرهای تبلیغاتی ساختیم و خانم‌ها خودشان پیدا کردند و ثبت نام کردند، همین باعث شد که بیایم در جامعه و در بخش صنایع دستی کاری کنم."
فاطمه میگوید که درسال۱۴۰۰ حدود ۳۰۰ شاگرد را ازکورس روبان دوزی و خیاطی فارغ داده است که حالا به گفتۀ او، بیشتر آنها خودکفا شده و دست دوزی‌هایشان را در بازار می‌فروشند.
فاطمه محمدی برای دختران و زنان بی بضاعت در غرب کابل شیوه ها و مهارت های خیاطی را می آموزاند
اما خود فاطمه از حرفه را از کجا آموخت و اولین دست دوخت‌اش چه بود؟
با آنکه پس از سقوط جمهوریت تعداد شاگردان فاطمه کاهش یافته است٬ اما او به کار ادامه می دهد
"اولین بخش را که کار کردم بافت بود، سرتلویزیونی می‌بافتم، یک کرشنیل و نخ را می‌گرفتم و کنار مادرم می‌نشستم مادرم یاد داشت و ما را هم یاد می‌دادند، طبیعی بود که یک مقدار خراب هم کردم و یک مقدار دگه جور هم کردیم."
فاطمه قبل از این که برای زنان بی‌بضاعت و بی‌سواد زمینۀ آموزش حرفه را فراهم کند، دست دوزی‌های خود را در بازار به فروش رسانده و مصارف خانه و تحصیل‌اش را تأمین می‌کرد.
"من در بخش یخن‌های افغانی و همچنان روی جالی دوخت داشتیم که سرانه چادر می‌دوختیم و همرای سن روی خود جالی می‌دوختیم و بعدا آن را به بازار می‌بردیم و در کنارش در بخش روبان کار کردیم که از این درک هم درآمد داشتیم."
شاید کلمه روبان برای بیشترها آشنا نباشد، ازفاطمه محمدی پرسیدم تا در این باره کمی بیشتر بگوید.
"روبان بیشتر با یک نوار روی تکه کار می‌شود و بسیار یک صنعت ظریف وزیبا است که ما می‌توانیم از روبان بسیار وسایل تزئینی زیبا برای خانه بسازیم و بیشتر در جهیزیه عروس استفاده می‌شود."
فاطمه میگوید، شمار شاگردانش نسبت به دورۀ جمهوریت کاهش یافته که در حال حاضر ۲۰ شاگرد دارد و این زنان در خانه‌های خود کار می‌کنند.