از درگذشت عبدالرحمان پژواک نویسنده شاعر و سیاستمدار افغان، هم سی سال گذشت

در سیمنار انلاین که به مناسبت یادبود از این شخصیت فرهنگی و سیاسی از سوی بنیاد پژواک و انجمن حمایت از خبرنگاران افغان برگزار شده بود، فرهاد پژواک رئیس"بنیاد پژواک" با اشاره به اهمیت اینکه چرا باید از پژواک و شخصیت های مانند او تجلیل شود، گفت:

"ما نیاز داریم تا از استاد پژواک و شخصیت های بزرگ مانند او که مثالی از آن شده می توانند که مردم و ملت افغانستان به کجا می توانند خود را برسانند، تجلیل کنیم. اگر نام و آثار آنها به مردم نرسد، به شما و از طریق شما به دیگران نرسد، متاسفانه این میراث بزرگ معنوی و ملی آهسته آهسته شاید خاموش و یا هم از بین برود."

عبدالرحمان پژواک زندگی کاری اش را ابتدا به حيث ترجمان و بعد در ریاست مستقل مطبوعات آن وقت در افغانستان آغاز کزد. وی با تبارز استعداد در عرصۀ شعر و ادب و امور مطبوعاتی توجه اراکين دولت، شعرا و ادبا و مردم افغانستان را به خود معطوف ساخت.

او در نخستین وظیفۀ دیپلوماتیک در سال ١٩۴۶ بحيث آتشۀ مطبوعاتی و کلتوری در سفارت کبرای افغانستان در لندن مقرر شد و در همین دوره بود که تحصیلات خود را در رشتۀ ژورناليزم و مناسبات بين‌المللی در پوهنتون ادنبره در اسکاتلند پيش برد.

پژواک در سال ١٩۵٨ بحيث سفير کبير و نمايندۀ دايمی افغانستان در ابتدا بحيث وزير مختار درسازمان ملل‌متحد تعيين و به نيويارک اعزام شد. وی برای مدت تقريبا چھارده سال وظايف این کرسی را با موفقیت‌های چشمگیر به پيش برد.

او در سال (١٩۶۶-١٩۶٧) بحيث رييس بيست‌و‌يکمين اجلاس عمومی آن سازمان انتخاب شد و در طی همین مدت رياستبرخی از نشست های اضطراری را که به اثر شعله‌ور شدن جنگ بين اعراب و اسراييل اوضاع بين‌المللی را متشنج ساخته بود، نيز بر عھده داشت.

دکتور محمد امین طرزی با اشاره به همین دورۀ کاری عبدالرحمان پژواک می گوید:

"چیزی که گفته نشده اینست که امکان زیاد وجود داشت تا استاد مرحوم، جایگزین اوتانت که از برما بود، به حیث سرمنشی سازمان ملل متحد شود، این را باید تکرار کرد، زیرا مهم است. از ایجاد سازمان ملل بعد از جنگ دوم جهانی تا حال کمتر از ده تن رئیس آن بوده اند، اینکه استاد پژواک انتخاب نشد دلیل آن موضع پاکستان و برخی موضوعات سیاسی داخلی بود. "

مرحوم استاد پژواک با کودتای ھفتم ثور ۱۹۷۸، از مقام سفارت افغانستان در لندن استعفی کرد و به افغانستان آمد و به مجرد مواصلت به کابل در منزل تحت توقیف قرار گرفت.

او در سال ١٩٨٢ به هند و بعد برای مدتی پیشاور رفت، ولی حکومت پاکستان نتوانست وجود اورا تحمل کند و از پاکستان تبعید شد و ابتد به جرمنی و بعد هم به ایالات متحدۀ امریکا رفت.

مرحوم استاد پژواک بعد از سالها دوری اجباری از مردم و کشورش ناگهان در اوايل سال ١٩٩١ برای اشتراک در یک کنفرانس افغانی به پیشاور دعوت شد و ٨ جون سال ١٩٩۵ میلادی به عمر ھفتاد‌و‌شش سالگی در منطقۀ حيات آباد شھر پشاور دار فانی را وداع کرد و آثار فروانی را از خود در عرصه های شعر، ادبیات و سیاست به جا گذاشت.