بر اساس این گزارش، مقررات سختگیرانه مانند همراهی اجباری یک محرم و اجرای قوانین پوشش محدودکننده، توانایی زنان برای مشارکت در زندگی عمومی را به شدت محدود کرده است.
این گزارش به ممنوعیت کار زنان در سازمان‌های غیردولتی و اداره‌های ملل متحد اشاره کرده و افزوده که این موضوع دسترسی زنان و دختران به خدمات ضروری از جمله صحت، آموزش، تغذیه و حمایت را محدود کرده و نقش زنان را در شکل‌دهی به واکنش‌های مناسب، عادلانه و منصفانه جامعه تضعیف کرده است.
این گزارش که به ممنوعیت آموزش و دیگر محدودیت‌های طالبان بر زنان پرداخته، نشان می‌دهد که بیش از ۷۰ درصد زنان در دسترسی به کمک‌های بشردوستانه مشکل دارند و بخش قابل توجهی از آنها این موضوع را به عدم حضور زنان امدادگر و محدودیت‌های تحرک فرهنگی نسبت می‌دهند.
این گزارش بر اساس مصاحبه با بیش از ۲۰ هزار زن در ۳۴ ولایت افغانستان تهیه شده است.