قطع مخابرات و انترنت بر ثبات اقتصادی مردم افغانستان تاثیر عمیق داشته است.
این سازمان با انتقاد از تصمیم بدون هیچ وضاحتی حکومت طالبان مبنی بر قطع ۴۸ ساعته انترنت و ارتباطات مخابراتی در افغانستان، نگرانی کرده که این اقدام طالبان در کنار دیگر چالش‌ها، ثبات اقتصادی افغانستان را به خطر روبه‌رو کرد.
استیفان دوجاریک، سخنگوی سازمان ملل متحد به تاریخ اول اکتوبر در یک نشست خبری در مقر این سازمان در نیویارک گفت که هرچند از وصل شدن انترنت استقبال می‌کنند، اما افزود: «قطع مخابرات و انترنت بر ثبات اقتصادی مردم افغانستان، بر تداوم وضعیت جدی مردم و زنان و دختران افغان، در بخش آزادی بیان و حق دسترسی به اطلاعات برای همه مردم افغانستان تأثیر منفی عمیقی داشته است.»
آقای دوجاریک افزود که این وضعیت فعالیت‌های ملل متحد در افغانستان را مختل کرده و سبب کندی کار بسیاری از نهادهای ملل متحد، دونرها و برنامه‌های مختلف بشردوستانه در راستای ارائه کمک‌های بشردوستانه نجات‌بخش و نیازهای اولیه به افغان‌های نیازمند در نقاط مختلف افغانستان به ویژه آسیب دیده از زلزله در شرق این کشور شده‌است.
دوجاریک گفت که طالبان هیچ وضاحت در مورد قطع کردن و وصل دوباره انترنت ارائه نکرده‌اند.
بیشتر در این باره: روایت‌های مردم افغانستان از دو روز بی‌انترنت و اختلال شبکه‌های مخابراتی: «ناامیدی و مشکلات را تجربه کردیم»سکوت سخنگویان حکومت طالبان
تلاش کردیم در این مورد نظر حکومت طالبان را نیز داشته باشیم، اما ذبیح‌الله مجاهد سخنگوی آن و حمدالله فطرت معاونش تا زمان نشر این گزارش به سؤالات رادیو آزادی پاسخ ندادند.
با این حال، شماری از افغان‌ها به شمول زنان و دختران و امدادرسانان رضاکار در مناطق زلزله‌زده در شرق افغانستان می‌گویند که با قطع انترنت و ارتباطات مخابراتی با چالش‌های زیادی مواجه شده‌اند.
نثار احمد یکی از رضاکاران در بخش کمک‌رسانی به مناطق زلزله‌زده ولایت کنر به رادیو آزادی گفت: «این سه روز تمام مردم به خصوص مردم مناطق زلزله‌زده، مددرسانان، همه با مشکلات زیاد روبه‌رو بودند، بخاطری‌که رساندن خدمات صحی و دیگر گرفتن ارتباطات همه به انترنت وابسته‌گی داشت، یک شب این‌جا در کنر باران می‌بارید، خیمه‌های مردم را آب گرفته بود، شبکه‌ها کار نمی‌کرد «هیچ کسی کمک کرده نمی‌توانست»، آن وضعیت برای مردم بدتر از قیامت بود، بخاطری‌که یک خانواده همه‌شان زخمی بودند، یک فرد صحتمند نداشتند و خیمه‌شان پر از آب شده بود، این بسیار یک حالت دردآور بود.»
ارتباط ما با اقارب و خانواده ما قطع بود.
هرچند حالا خدمات انترنتی و ارتباطات مخابراتی احیا شده، اما بسیاری از افغان‌ها نگران اند که مبادا دوباره قطع شود.
آنان از حکومت طالبان می‌خواهند که به آزادی‌های فردی و اجتماعی مردم احترام بگذارد و می‌گویند که دیگر نمی‌توانند چنین محدودیت‌ها را تحمل کنند.
یک باشنده کابل که به دلیل حساسیت موضوع نخواست نامش در این گزارش ذکر شود، به رادیو آزادی گفت: «ما در سه روز گذشته با مشکلات شدید روبه‌رو شدیم، ارتباط ما با اقارب و خانواده ما قطع بود، به پول نیاز داشتیم که باید دوستان ما از خارج برای ما روان می‌کردند، اما همه چیز متوقف بود از زنده و مرده مانده بودیم، حالا باز می‌ترسیم که انترنت و ارتباطات تیلیفونی ما قطع نشود و باز به تاریکی برنگردیم، ۹۹ درصد حقوق ما در بخش آزادی بیان، دسترسی به اطلاعات و کار و بار سلب شده‌است، یک فیصد باقی مانده بود که آن هم انترنت است آنرا هم قطع می‌کنند، زنده‌گی ما قسمی است که زنده هستیم، ولی از مرده بدتر شدیم.»
برخی از دختران شهرهای مختلف افغانستان که پس از ممنوعیت تحصیلات‌شان، درس‌های شان را به صورت آنلاین آغاز کرده‌اند نیز می‌گویند که حتی این آخرین امید را که داشتند با قطع شدن انترنت از آنان گرفته شده بود.
این درحالی‌ست که کمیشنری عالی سازمان سازمان ملل متحد در امور پناهنده‌گان نیز در اعلامیه‌ی که روز سه شنبه در وب‌سایت خود منتشر کرد، گفت که در نتیجه قطع انترنت تماس با امدادگران خود را از دست داده بودند.
با قطع کامل انترنت و خدمات مخابراتی از سوی حکومت طالبان در افغانستان، مشکلات جدی در بخش تبادله اسعار، امور گمرکی، فعالیت شرکت‌های هوایی، تجارت، صادرات و واردات نیز به وجود آمده بود.