هیواد دقیق که یکی از دوستان نزدیکش را در حادثۀ مرگبار شاهراه کابل–کندهار به تاریخ ۲۶ اگست، از دست داد، روز شنبه ۱۵ نوامبر در صحبت با رادیو آزادی گفت:
"خدا بخشیده میوند خان از کابل به طرف کندهار روان بود که به دلیل نبود و یا عدم تطبیق قوانین ترافیکی، باریکی جاده ها، توزیع جواز رانندگی به کسان که مستحق نیستند و بی احتیاطی آنها، دوست عزیز ما در یک حادثه ترافیکی زندگی خود را از دست داد."
روایت او تنها یکی از نمونه های متعدد حوادثی است که در شاهراه‌های افغانستان، به ویژه مسیرهای کابل–کندهار و کابل–جلال‌آباد، بارها رخ می‌دهد.
شفق غیرتمل، باشندۀ جلال‌آباد، روایت می‌کند که چند روز پیش در مسیر کابل–جلال‌آباد همراه با خانواده‌اش دچار یک رویداد ترافیکی شد.
به گفتۀ او، این حادثه باعث جراحت‌های سطحی بر او و اعضای خانواده‌اش شده است.
چند روز قبل ما از جلال آباد به کابل سفر داشتیم و این سفر شادی بود، پشت عروس می‌رفتیم. در شاهراه کابل–جلال‌آباد در منطقه تونل خاکی، حادثه ترافیکی کردیم
چون زیاد وقت باران نشده و در سرک موبلین و تیل افتیده بود و سرک لشم بود، موتر در سرک لخشید و به چقری افتاد."
او که می‌گوید اغلب در این مسیر رفت‌وآمد می‌کند، می‌افزاید شاهراه همیشه شاهد حوادث ناگوار بوده و عمده‌ترین دلیل آن خرابی جاده‌ها، نبود علایم راهنمایی و بی‌احتیاطی یا نابلدی بسیاری از رانندگان است.
یکی از رانندگان موترهای مسافربری که نخواست نامش در گزارش ذکر شود، در مورد عوامل حوادث ترافیکی در صحبت با رادیو آزادی گفت:
"گپ مهم و اصلی این است که جاده ها بسیار باریک هستند، یک‌طرفه هستند، در هشت متر سرک دوطرفه بیست رقم موتر می‌رود. مردم که رانندگی می‌کنند تخصص ندارند؛ فقط موتر می‌خرند و سر جُلوی موتر می‌نشینند. مشکل دیگر، موترهای دست پاکستان است و همچنان از طرف شب چراغ های لیزری بسیار مشکل ایجاد می‌کند."
در همین حال، یک منبع در ریاست ترافیک حکومت طالبان که نخواست نام و هویتش در گزارش افشا شود، به رادیو آزادی گفت که هرچند آمار دقیق تلفات ناشی از حوادث ترافیکی در سال جاری هنوز نهایی نشده است، اما به‌گفتهٔ او، به‌دلیل برخی اقدامات این ریاست، میزان این حوادث نسبت به سال گذشته کاهش یافته است. او اما در مورد این اقدامات توضیح نداد.
پیش تر این ریاست اعلام کرده بود که از ماه حمل تا ماه جدی ۱۴۰۳، حدود دو هزار نفر در رویدادهای ترافیکی در سراسر افغانستان جان باخته و بیش از ۷۰۰ نفر دیگر زخمی شده‌اند.
عبدالودود خیرخواه، مدیر پالیسی و پلان ریاست ترافیک حکومت طالبان، روز یکشنبه ۱۶ نوامبر به رادیو آزادی گفت که عوامل عمدۀ حوادث ترافیکی در افغانستان شامل بی‌احتیاطی راننده‌ها، رعایت‌نکردن ضوابط الزامی ترافیکی، تجاوز از حد مجاز سرعت، سبقت‌گرفتن‌های بی‌جا و عدم حفظ فاصلهٔ ایمنی میان وسایط است.
او همچنین به ضعف‌های جدی در ساختار جاده‌ها اشاره می‌کند:
جاده‌ها مطابق معیارها و ستانداردهای که در بخش مصونیت جاده رول اساسی دارد ساخته نشده
جاده‌ها باید طوری اعمار شود که ۵۰ درصد مصونیت در خود ساختار جاده تأمین شود، ۲۵ درصد دیگر مربوط فورم ترافیکی و ۲۵ درصد دیگر مربوط پولیس ترافیک می‌شود؛ اما جاده‌های ما فاقد این معیارها است."
در دو دهۀ گذشته، وضعیت نامناسب جاده‌ها، نبود چراغ‌ها و علایم رهنمایی، استفاده گسترده از وسایط فرسوده و آگاهی محدود از قوانین رانندگی، از چالش‌های همیشگی در بخش ترافیک افغانستان بوده است که در بروز بسیاری از حوادث ترافیکی در کشور نقش داشته است.
از میان رویدادهای مرگبار امسال می‌توان به حادثۀ ۱۹ اگست در مسیر هرات – اسلام‌قلعه اشاره کرد که در آن برخورد یک تانکر تیل با موتر حامل مهاجران بازگشته از ایران، ۷۹ کشته برجای گذاشت.
همچنین در حادثۀ شب ۲۶ اگست در ارغندی کابل–کندهار، بر اثر واژگون شدن یک بس مسافربری ۲۵ تن کشته و ۲۷ تن دیگر زخمی شدند.
این در حالیست که ۱۶ نوامبر، روز جهانی یادبود قربانیان حوادث ترافیکی است.
این روز همه ساله با هدف یادبود قربانیان، پافشاری بر ایجاد حمایت‌های بهتر برای قربانیان رویدادهای ترافیکی و خانواده‌های آنان، قدردانی از نقش نیروهای امدادی، توجه به رسیدگی قانونی به رویدادها و تأکید بر نیاز به اقدام‌های جدی برای جلوگیری از تلفات بیشتر برگزار می‌شود.
این روز نخستین‌بار در سال ۱۹۹۳ از سوی نهاد "RoadPeace" ایجاد شد.