چتهم هوس
در صفحه انترنیتی مرکز تحقیقاتی چتهم هوس لندن، تحت عنوان "جنگ افغانستان، تاریخ خاتمه، و یک حالت بدون ختم" مقاله را به نشر رسانیده و در آغاز آن می نویسد، تاریخ ختم جنگ 10 ساله غرب در افغانستان به ما معلوم شده است که مصادف خواهد بود با آخر سپتمبر سال 2014 میلادی ولی ما در مورد پایان مشکلات افغانستان و منطقه چیزی نمیدانیم.
به گفته نشریه، با افزایش قوا در افغانستان، پیروزی های تکتیکی حاصل شده است، آیساف برای ازبین بردن رهبری و قومندانان طالبان، به پیشرفت های دست یافته است. ولایت هلمند که جبهه اصلی مقاومت طالبان بود در بخش های حکومتداری و بازسازی در آن پیشرفت های اندک ولی قابل لمس رونما شده است. اداره رییس جمهور اوباما تلاش دارد برای سه سال آینده ستراتیژی وسیع و قوی را تهیه نماید ولی سوال های مهم ستراتیژیک هنوز هم بی جواب مانده است.
چتهم هوس در این مقاله می افزاید، حکومت امریکا باید به دوره حکومت داکتر نجیب الله رییس جمهور سابق افغانستان توجه کند، داکتر نجیب با مهارت کامل از مخالفت های موجود بین مجاهدین و دیگر گروه ها منفعت برده حکومت اش را تحکیم کرد، و نیروهای امنیتی کشورش را تقویت بخشید و با کمک های به دست آمده مالی اتحاد شوروی قوت های را از خود کرد. ولی زمانی که اتحاد شوروی سقوط کرد کمک های مالی هم به افغانستان متوقف شد، حکومت از پا در آمد و جنگ داخلی آغاز شد.
به نوشته مقاله ستراتیژی امریکا در برابر حکومت افغانستان تاحد زیاد به حالت رژیم داکتر نجیب شباهت دارد. در ستراتیژی تاکید شده است که به حکومت افغانستان کمک های کافی مهیا گردد تا بتواند توانایی تامین امنیت و مشروعیت خود را حفظ کند. در ستراتیژی همچنان آمده است که مخالفین مسلح تا آخرین حد باید ضعیف گردند و تعداد از انها در بدل پول از خود شوند. ولی به گفته مقاله، این پلان آنقدر پخته نیست که عملی شود. سوال اینجاست که آیا ایالات متحده با بحران جاری اقتصادی اش، توان آنرا خواهد داشت که به حکومت رییس جمهور کرزی، چک های سفید بدهد.
گاردین
روزنامه گاردین چاپ برتانیا هم در مقاله تحت عنوان "افغانستان برای حل سیاسی وقت را ضایع می کند و طالبان هم این موضوع را می دانند" مقاله را به نشر رسانیده است. و در بخش از آن می نویسد، 10 سال پیش که امریکا طالبان را سقوط داد و حامد کرزی را به قدرت رسانید، در پنجم دسمبر سال 2001 آقای کرزی در شاولی کوت ولایت قندهار، با نماینده گان طالبان ملاقات کرد.
حالات به سرعت در حال تغییر بود و چند ساعت قبل ازین ملاقات، رهبران افغان در شهر بن آلمان ملاقات نموده حامد کرزی را به حیث رییس جمهور شان تعیین کردند، به نوشته گاردین، ملا عمر رهبر طالبان، معاون اش ملا عبیدالله را نزد رییس جمهور کرزی فرستاده، شکست خود را قبول کرد و پیشنهاد صلح را نمود. رهبر طالبانان پیشنهاد تسلیمی جنجگجویان اش را هم کرده بود و ملا عبیدالله به رسم مصالحه، به رییس جمهور کرزی غذا هم فرستاده بود.
به نوشته گاردین، در آن وقت این بهترین فرصت صلح در افغانستان بود ولی از دست رفت. ایالات متحده که به دلیل حملات یازدهم سپتمبر خشمگین بود، حملات بر ضد طالبان را آغاز کرد و نتیجه آنرا امروز با چشم سر می بینم.
به نوشته گاردین، رییس جمهور کرزی 10 سال بعد از همان روز بار دیگر می خواهد در شاه ولی کوت با طالبان نشسته و مذاکره صلح کند. سوال اینجاست که آیا با در نظرداشت این که خروج نیروهای امریکایی از افغانستان آغاز شده و امکان افزایش خشونت ها هم روبه افزایش است، وقت برای چنین مذاکرات و ملاقات ها مناسب است؟؟
در صفحه انترنیتی مرکز تحقیقاتی چتهم هوس لندن، تحت عنوان "جنگ افغانستان، تاریخ خاتمه، و یک حالت بدون ختم" مقاله را به نشر رسانیده و در آغاز آن می نویسد، تاریخ ختم جنگ 10 ساله غرب در افغانستان به ما معلوم شده است که مصادف خواهد بود با آخر سپتمبر سال 2014 میلادی ولی ما در مورد پایان مشکلات افغانستان و منطقه چیزی نمیدانیم.
به گفته نشریه، با افزایش قوا در افغانستان، پیروزی های تکتیکی حاصل شده است، آیساف برای ازبین بردن رهبری و قومندانان طالبان، به پیشرفت های دست یافته است. ولایت هلمند که جبهه اصلی مقاومت طالبان بود در بخش های حکومتداری و بازسازی در آن پیشرفت های اندک ولی قابل لمس رونما شده است. اداره رییس جمهور اوباما تلاش دارد برای سه سال آینده ستراتیژی وسیع و قوی را تهیه نماید ولی سوال های مهم ستراتیژیک هنوز هم بی جواب مانده است.
چتهم هوس در این مقاله می افزاید، حکومت امریکا باید به دوره حکومت داکتر نجیب الله رییس جمهور سابق افغانستان توجه کند، داکتر نجیب با مهارت کامل از مخالفت های موجود بین مجاهدین و دیگر گروه ها منفعت برده حکومت اش را تحکیم کرد، و نیروهای امنیتی کشورش را تقویت بخشید و با کمک های به دست آمده مالی اتحاد شوروی قوت های را از خود کرد. ولی زمانی که اتحاد شوروی سقوط کرد کمک های مالی هم به افغانستان متوقف شد، حکومت از پا در آمد و جنگ داخلی آغاز شد.
به نوشته مقاله ستراتیژی امریکا در برابر حکومت افغانستان تاحد زیاد به حالت رژیم داکتر نجیب شباهت دارد. در ستراتیژی تاکید شده است که به حکومت افغانستان کمک های کافی مهیا گردد تا بتواند توانایی تامین امنیت و مشروعیت خود را حفظ کند. در ستراتیژی همچنان آمده است که مخالفین مسلح تا آخرین حد باید ضعیف گردند و تعداد از انها در بدل پول از خود شوند. ولی به گفته مقاله، این پلان آنقدر پخته نیست که عملی شود. سوال اینجاست که آیا ایالات متحده با بحران جاری اقتصادی اش، توان آنرا خواهد داشت که به حکومت رییس جمهور کرزی، چک های سفید بدهد.
گاردین
روزنامه گاردین چاپ برتانیا هم در مقاله تحت عنوان "افغانستان برای حل سیاسی وقت را ضایع می کند و طالبان هم این موضوع را می دانند" مقاله را به نشر رسانیده است. و در بخش از آن می نویسد، 10 سال پیش که امریکا طالبان را سقوط داد و حامد کرزی را به قدرت رسانید، در پنجم دسمبر سال 2001 آقای کرزی در شاولی کوت ولایت قندهار، با نماینده گان طالبان ملاقات کرد.
حالات به سرعت در حال تغییر بود و چند ساعت قبل ازین ملاقات، رهبران افغان در شهر بن آلمان ملاقات نموده حامد کرزی را به حیث رییس جمهور شان تعیین کردند، به نوشته گاردین، ملا عمر رهبر طالبان، معاون اش ملا عبیدالله را نزد رییس جمهور کرزی فرستاده، شکست خود را قبول کرد و پیشنهاد صلح را نمود. رهبر طالبانان پیشنهاد تسلیمی جنجگجویان اش را هم کرده بود و ملا عبیدالله به رسم مصالحه، به رییس جمهور کرزی غذا هم فرستاده بود.
به نوشته گاردین، در آن وقت این بهترین فرصت صلح در افغانستان بود ولی از دست رفت. ایالات متحده که به دلیل حملات یازدهم سپتمبر خشمگین بود، حملات بر ضد طالبان را آغاز کرد و نتیجه آنرا امروز با چشم سر می بینم.
به نوشته گاردین، رییس جمهور کرزی 10 سال بعد از همان روز بار دیگر می خواهد در شاه ولی کوت با طالبان نشسته و مذاکره صلح کند. سوال اینجاست که آیا با در نظرداشت این که خروج نیروهای امریکایی از افغانستان آغاز شده و امکان افزایش خشونت ها هم روبه افزایش است، وقت برای چنین مذاکرات و ملاقات ها مناسب است؟؟