شماری از مردم در شهر کابل می گویند، که به دلیل موجودیت فساد اداری در ادارات حکومت کارهای شان به تاخیر می افتد و از این کار به ستوه آمده اند.
موجودیت فساد اداری نه تنها حکومت افغانستان را در سطح ملی و بین المللی بی اعتماد کرده است، بلکه در زندگی مردم عادی نیز تاثیر منفی بجا گذاشته است.
شماری از مردم عام می گویند، هنگامی که به ادارات حکومتی افغانستان مراجعه می کنند، کارمندان آن ادارات تقاضای پول می کنند.
این مردم همچنان می گویند، هنگامی که به تقاضای آنها جواب مثبت ندهند کارمندان ادارات کار های شان را انجام نمی دهند و به تعویق می اندازند.
آنان به صورت مشخص از ریاست پاسپورت، تحویل پول برق و ریاست ترافیک به عنوان مثال یاد کرده و گفتند که در این ادارات اخذ رشوه موضوع عادی است:
« بل برق ما سی و پنج هزار افغانی آمد، چهار هزار دادیم بل برق ما را 9 هزار افغانی ساخت.»
« میرویس باشنده کابل استم، اگر پول داشتی، هم څارنوال، هم قاضی، هم محکمه و هم پولیس از تو است و اگر پول نداشتی هیچ کس از تو نیست.»
« اسم من اجمل باشندهء ولایت کابل استم. کسی که بخاطر کار خود پول داده کارش در یک روز اجرا شده اما کسی که پول نداده بیست روز می شود که کارش اجرا نشده است. فساد اداری برای مردم یک مشکل جدی است.»
فساد اداری و رشوه از جمله چالش های است که حکومت افغانستان از سال ها به این طرف با آن دست و گریبان اند.
با آنکه بیش از ده اداره جداگانه در بخش مبارزه با فساد اداری کار می کنند، اما دیده می شود که تا اکنون به این مشکل جدی رسیدگی لازم صورت نگرفته است.
آگاهان امور سیاسی نیز موجودیت فساد اداری و رشوه را یکی از چالش های بزرگ حکومت افغانستان می دانند و می گویند که این مشکل باعث دوری مردم از حکومت گردیده است.
محمد اسحاق اتمر یک تن از کارشناسان مسایل سیاسی به روز دوشنبه در صحبت با رادیو آزادی گفت که بخاطر از میان برداشتن فساد اداری و رشوه از ادارات حکومتی، نیاز به مبارزه جدی می باشد:
« فساد برای مردم افغانستان یک مسالهء نگران کننده است. تا زمانیکه مبارزهء واقعی علیه فساد آغاز نشود، مردم و جامعهء جهانی به دولت باورمند نخواهند شد. ادارات مختلف بخاطر مبارزه با فساد ایجاد شده، مردم به هر کدام آن باورمند بودند که این ادارات شاید بتوانند جلو فساد را که در دولت موجود است، بگیرند، ولی این ادارات در کار های شان ناکام هستند.
به هیچ وجه امیدی دیده نمی شود که این مردم روزی به محاکمه کشانده شده مجازات شوند.»
از چندین سال به این طرف، جامعه جهانی حکومت افغانستان را به خاطر موجودیت فساد اداری مورد انتقاد قرار داده است.
در عین حال شماری از مقام های بلند پایه حکومت افغانستان متهم به دست داشتن در فساد اداری شده اند اما تا اکنون هیچ یکی از این مقام ها مورد پیگرد قانونی قرار نگرفته اند.
رییس جمهور کرزی به روز پنجشنبه در جریان سخنرانی اش نیز از وجود فساد اداری در دستگاه حکومتش شکایت کرد و گفت که در این قسمت مبارزه جدی را آغاز می کنند:
« فساد و مردم آزاری در این سرزمین به اوج خود رسیده است، تمام این موضوعات درد ملت افغانستان است و این وظیفه دولت افغانستان است که هر درد ملت را درمان نماید و اگر درد ها درمان شود افغانستان مستقل و مترقی می شود و اگر درمان نشود زندگی آنها در عذاب می باشد.»
آقای کرزی همچنان وعده سپرده است که در جریان دو سال آینده حکومتش در قسمت مبارزه با فساد اداری کار های جدی را انجام می دهد.
اما مردم و آگاهان امور این اظهارات رییس جمهور کرزی را به دیده شک می نگرند.
آنها می گویند که آقای کرزی در مدت ده سال گذشته نتوانست در قسمت از بین بردن فساد اداری کار های موثر را انجام بدهد و در مدت دو سال آینده که به گفته آنها وقت کافی نیست، نمی تواند در این بخش کاری را انجام بدهد.
موجودیت فساد اداری نه تنها حکومت افغانستان را در سطح ملی و بین المللی بی اعتماد کرده است، بلکه در زندگی مردم عادی نیز تاثیر منفی بجا گذاشته است.
شماری از مردم عام می گویند، هنگامی که به ادارات حکومتی افغانستان مراجعه می کنند، کارمندان آن ادارات تقاضای پول می کنند.
این مردم همچنان می گویند، هنگامی که به تقاضای آنها جواب مثبت ندهند کارمندان ادارات کار های شان را انجام نمی دهند و به تعویق می اندازند.
آنان به صورت مشخص از ریاست پاسپورت، تحویل پول برق و ریاست ترافیک به عنوان مثال یاد کرده و گفتند که در این ادارات اخذ رشوه موضوع عادی است:
« بل برق ما سی و پنج هزار افغانی آمد، چهار هزار دادیم بل برق ما را 9 هزار افغانی ساخت.»
« میرویس باشنده کابل استم، اگر پول داشتی، هم څارنوال، هم قاضی، هم محکمه و هم پولیس از تو است و اگر پول نداشتی هیچ کس از تو نیست.»
« اسم من اجمل باشندهء ولایت کابل استم. کسی که بخاطر کار خود پول داده کارش در یک روز اجرا شده اما کسی که پول نداده بیست روز می شود که کارش اجرا نشده است. فساد اداری برای مردم یک مشکل جدی است.»
فساد اداری و رشوه از جمله چالش های است که حکومت افغانستان از سال ها به این طرف با آن دست و گریبان اند.
با آنکه بیش از ده اداره جداگانه در بخش مبارزه با فساد اداری کار می کنند، اما دیده می شود که تا اکنون به این مشکل جدی رسیدگی لازم صورت نگرفته است.
آگاهان امور سیاسی نیز موجودیت فساد اداری و رشوه را یکی از چالش های بزرگ حکومت افغانستان می دانند و می گویند که این مشکل باعث دوری مردم از حکومت گردیده است.
محمد اسحاق اتمر یک تن از کارشناسان مسایل سیاسی به روز دوشنبه در صحبت با رادیو آزادی گفت که بخاطر از میان برداشتن فساد اداری و رشوه از ادارات حکومتی، نیاز به مبارزه جدی می باشد:
« فساد برای مردم افغانستان یک مسالهء نگران کننده است. تا زمانیکه مبارزهء واقعی علیه فساد آغاز نشود، مردم و جامعهء جهانی به دولت باورمند نخواهند شد. ادارات مختلف بخاطر مبارزه با فساد ایجاد شده، مردم به هر کدام آن باورمند بودند که این ادارات شاید بتوانند جلو فساد را که در دولت موجود است، بگیرند، ولی این ادارات در کار های شان ناکام هستند.
به هیچ وجه امیدی دیده نمی شود که این مردم روزی به محاکمه کشانده شده مجازات شوند.»
از چندین سال به این طرف، جامعه جهانی حکومت افغانستان را به خاطر موجودیت فساد اداری مورد انتقاد قرار داده است.
در عین حال شماری از مقام های بلند پایه حکومت افغانستان متهم به دست داشتن در فساد اداری شده اند اما تا اکنون هیچ یکی از این مقام ها مورد پیگرد قانونی قرار نگرفته اند.
رییس جمهور کرزی به روز پنجشنبه در جریان سخنرانی اش نیز از وجود فساد اداری در دستگاه حکومتش شکایت کرد و گفت که در این قسمت مبارزه جدی را آغاز می کنند:
« فساد و مردم آزاری در این سرزمین به اوج خود رسیده است، تمام این موضوعات درد ملت افغانستان است و این وظیفه دولت افغانستان است که هر درد ملت را درمان نماید و اگر درد ها درمان شود افغانستان مستقل و مترقی می شود و اگر درمان نشود زندگی آنها در عذاب می باشد.»
آقای کرزی همچنان وعده سپرده است که در جریان دو سال آینده حکومتش در قسمت مبارزه با فساد اداری کار های جدی را انجام می دهد.
اما مردم و آگاهان امور این اظهارات رییس جمهور کرزی را به دیده شک می نگرند.
آنها می گویند که آقای کرزی در مدت ده سال گذشته نتوانست در قسمت از بین بردن فساد اداری کار های موثر را انجام بدهد و در مدت دو سال آینده که به گفته آنها وقت کافی نیست، نمی تواند در این بخش کاری را انجام بدهد.
