مسئولان کمیسیون حقوق بشر بامیان در مورد وضعیت کودکان مغاره نشین این ولایت در فصل سرما ابراز نگرانی کرده گفتند که این کودکان در معرض ابتلا به امراض و خطرات مختلف قرار دارند.
عبدالله شایگان مسئول بخش اطفال کمیسیون حقوق بشر بامیان در مورد این اطفال ابراز نگرانی کرد و گفت:
"این اطفال به دلیل فقر اقتصادی خانوادههایشان از ابتداییترین امکانات زندگی مانند تعلیم و تربیه، تفریح و سرگرمی، دسترسی به برق و آب آشامیدنی صحی محروم هستند."
مغارههای اطراف مجسمههای بودای بامیان به مکان برای زندگی خانوادههای فقیر تبدیل شده که صدها خانواده در این مغارهها با شرایط بسیار بد زندهگی میکنند.
با توجه به اینکه این مغارهها جای مناسب برای زندگی فامیلها نیست اطفال بیشتر از سایر اعضای فامیل متضرر میشوند.
به گفته مقامات محلی بامیان این اطفال با توجه به اینکه از امکانات اولیه زندگی برخوردار نیستند برای بدست آوردن لقمه نانی از سوی افراد سودجو مجبور به انجام کارهای شاقه نیز میشوند.
علی حسین که مدت ۳۰ سال میشود در این مغارهها با فامیل خود زندگی میکند، گفت به دلیل فقر زیاد اطفالش مجبور هستند که کار کنند و به همین دلیل از درس خواندن محروم شدهاند.
همینطور خانوادههاییکه در این مغارهها زندگی میکنند به دلیل فقر زیاد توان خرید سوخت برای گرم کردن مغارههایشان را ندارند به همین دلیل اطفالیکه در این مغارهها زندگی میکنند به امراض گوناگون مبتلا میشوند.
عبدالعزیز نماینده مغاره نشینهای بامیان میگوید که فامیلهای مغاره نشین حتی توان خرید دارو برای درمان اطفالشان را ندارند که این باعث میشود سالانه تعدادی از اطفال آنها در اثر ابتلا به بیماریهای مختلف از بین بروند.
وی افزود:
"بیشتر کودکان ما به سینه بغل، استخوان دردی، اسهال خونی، تورم اعضای بدن و نفستنگی ناشی از دود اریکین مبتلا شدهاند."
مغارههای بامیان در دوران جنگهای داخلی مکانی برای نگهداری مهمات بود که بعد از گذشت چندین سال از ختم جنگهای داخلی هنوز هم بقایای مهمات در این مغارهها پیدا شده که باعث قربانی شدن اطفال میشود.
محمد اسحق یکی دیگر از مغاره نشینهای بامیان از حکومت شکایت کرده، گفت:
"از قربانی دادن خسته شدیم چون هر سال مهمات باقی مانده از جنگ باعث کشته و زخمی شدن اطفال ما میشود. سال گذشته ۷ تن از اطفال ما بر اثر انفجار ماین کشته شدند و امسال چهار طفل زخمی شدهاند."
حکومت محلی بامیان در طول ۱۴ سال گذشته چندین بار وعده داد که مغاره نشینهای بامیان را به نقاط مناسبتر انتقال میدهد و به مغاره نشینی در این ولایت نقطه پایان میگذارد اما این وعدهها تا هنوز عملی نشدهاست.
عبدالرحمن احمدی سخنگوی والی بامیان در این مورد گفت که تلاشهای زیادی برای انتقال مغاره نشینها از سوی این اداره انجام شده ولی تشخیص خانوادههای مستحق بسیار مشکل است چون عدۀ افراد سودجو قصد دارند خود را به جای مغاره نشینهای مستحق معرفی کنند که به همین دلیل اسکان مغاره نشینها به کُندی پیش میرود.
وی گفت:
"ادارات ذیربط و مؤسسات همکار مکلف هستند تا از طریق بررسی وضعیت مغاره نشینان به وضعیت زنان و کودکان آنان که بیشتر آسیبپذیر هستند، توجه بیشتر کنند."
این در حالی است که به گفته مسئولان محلی بامیان در حدود ۲۰۰ فامیل در این مغارهها زندگی میکنند، و این موضوع حتی باعث نگرانی سازمان علمی فرهنگی جهان یا یونسکو نیز شدهاست که مغاره نشینی را خطری برای تخریب آثار باستانی بامیان میداند.
گزارش: عباس نادری