دیدبان حقوق بشر: تلاش‎ها برای آموزش دختران افغان کاهش یافته‎است

تلاش‎های حکومت افغانستان و کمک کنندگان بین‌المللی برای آموزش دختران در افغانستان در سال‎های اخیر به طور قابل ملاحظه کاهش یافته‎است.

دیدبان حقوق بشر یا هیومن راتیست واچ این مطلب را در یک گزارش تازه که امروز سه شنبه به نشر رسیده بیان کرده‎است.

در گزارش آمده‎است، ۱۶ سال پس از مداخله نظامی نیروهای به رهبری امریکا در افغانستان که منجر به سقوط رژیم طالبان در افغانستان شد، باز هم تخمین می‎گردد که یک سوم دحتران افغان شامل مکتب نیستند.

دیدبان حقوق بشر می‎گوید، تلاش‎ها برای آموزش دختران در افغانستان به خاطری کاهش یافته که وضعیت امنیتی در این کشور رو به وخامت بوده و مؤسسات امداد رسان بین‌المللی کمک‎های شان را قطع کرده‎اند.

این گزارش در ارتباط به دسترسی دختران به آموزش در افغانستان، تحت عنوان "اگر داکتر نشوم و تو یک روز ممکن که بیمار شوی" در ۱۳۲ صفحه به نشر رسیده‎است.

این گزارش بر اساس مصاحبه با ۲۴۹ دختر بین یازده تا هژده سال در چهار ولایت افغانستان، ترتیب گردیده‎است.

هرچند، در حال حاضر تعداد زیادی دختران نسبت دوران طالبان به مکتب می‎روند، اما حکومت افغانستان از هدف که برای آموزش دختران تعیین کرده، خیلی عقب مانده‎است.

بر اساس احصائیه دولت افغانستان سه و نیم میلیون کودک از نعمت سواد محروم اند و به مکتب نمی‎روند که ۸۵ در صد آن‎ها را دختران تشکیل می‎دهند. سی و هفت در صد دختران بالغ با سواد اند، در حالی‎که پسران بالغ با سواد، ۶۶ در صد را تشکیل می‎دهند.

در گزارش دید بان حقوق بشر آمده‎است که دختران برای کسب آموزش در افغانستان مشکلاتی زیادی رو به رو اند.

دید بان حقوق بشر، با در نظر دشت این‎که اکثریت خانواده‎ها حاضر نیستند که دختران شان را معلمان مرد آموزش دهند، در این گزارش می‎نویسد که زنان کمتر از ۲۰ در صد معلمان را در نصف از ولایات افغانستان تشکیل می‎دهند که این هم یکی از موانع به شمار می‎رود.

گزارش در ادامه می‎نویسد، به دلیل نگرش تعبیض آمیز که به آموزش دختران ارزش داده نمی‎شود و یا آن‎ها را اجازه نمی‎دهند، اکثریت دختران جبراً در خانه نگهداشته می‎شوند.

بر اساس گزارش یک سوم دختران مکتب رو پیش از ۱۸ سال جبراً ازدواج می‎کنند که اکثریت آن‎ها پس از آن به مکتب نمی‎روند.

در گزارش هیومن رایتس واچ مشخص شده که با وجود این همه مشکلات خانواده‎های وجود دارند که به آموزش دختران شان علاقمند اند.

مشکل دیگر این است که یک چهارم از کودکان به خاطر فقر و تنگ دستی، نان آور خانه اند. طوری‎که دختران به عوض تحصیل به بافت، گلدوزی و گدایی می‎پردازند.

طالبان و دیگر گروه‎های شورشی تقربیا بر ۴۰ در صد ولسوالی‎های افغانستان کنترول داشته و یا شورش و آشوب برپا کرده‎اند.

درگیری بین نیروهای حکومتی و طالبان و شورشیان مخالف باعث بیجا شدن هزاران خانواده شده و بیش از یک میلیون افغان در داخل کشور بیجا و سرگردان اند.

در محلاتی که طالبان حاکمیت دارند رفتن دختران به مکتب خیلی محدود و یا ممنوع است.

اما دید بان حقوق بشر تلاش‎های کابل و کمک کننده‎گان بین المللی را برای توسعه به گفته این نهاد "آموزشدر سطح محل" که یک شبکه از راه اندازی صنوف درسی است، ستایش کرده‎است.

این شبکه به کودکان بخصوص دختران اجازه می‎دهد که در محلاتی دور از مکاتب دولتی به آموزش دسترسی پیدا کنند.

اما در گزارش آمده‎است که این شبکه‎ها هم مشکلاتی دارند.

صنوف تخصصی که از سوی کمک کننده‎گان تمویل می‎شوند و سازمان‎های غیر دولتی آن را تطبیق می‎کنند، از نظام معارف دولتی دور مانده و آن‎هم به تهدید تامین مالی سازمان‎های غیر دولتی یا این جی او رو به رو می‎باشند.

برای مطالعه گزارش دید بان حقوق بشر به زبان انگلیسی اینجا را کلیک کنید.