در کنار ادارات دولتی و خارجی در بخش تداوی معتادین مواد مخدر در افغانستان، دهها مرکز و نهاد غیر دولتی نیز در این بخش فعالیت دارند.
کمپ مادر یکی از مراکز غیر دولتی تداوی معتادین مواد مخدر است که از هفت سال به اینسو صدها معتاد مواد مخدر را تداوی کردهاست.
این مرکز در غرب کابل در یک تعمیر کرایی فعالیت میکند و خانم لیلا حیدری مسئولیت پیشبرد فعالیتهای این مرکز را به دوش دارد.
به کار گیری آب جهت ترک اعتیاد راه بهتری برای تداوی معتادین در کمپ مادر پنداشته میشود.
در این مرکز برای تداوی معتادین از ادویه استفاده نمیشود، بلکه روان درمانی و آب درمانی دو شیوهاست که معتادین را از نظر آرامش روانی و جسمی آماده به ترک اعتیاد میساز، در مرحله روش آب درمانی، معتاد چند دقیقه در آب باقی میماند، اما برخی اوقات فرد معتاد حتی چند ساعت نیز در داخل آب قرار میگیرد.
نسیم علی زاده که سالهای از عمرش را با اعتیاد به مواد مخدر سپری کرده، سه سال میشود که مواد مخدر را ترک کرده و حال در کمپ مادر به عنوان مدیر کار میکند.
علی زاده میگوید، وی خود نیز در همین کمپ با استفاده از روش روان و آب درمانی تداوی شد و حال که صحت یاب شده، تجاربش را با سایر معتادین بستری در این مرکز شریک میسازد.
او افزود:
"همیشه آرزو میکردم که یک شبی بدون استفاده از مواد مخدر زندهگی کنم، بالاخره شنیدم که کمپ مادر با استفاده از روش آب درمانی معتادین را تداوی میکند. من هم به اینجا آمدم، مشکلاتم را درک کرده و قبول کردم که من یک مریض استم. هر مریضی که به اینجا آورده میشود، نخست به نظافتش توجه میکنند، بعد هر روز از یک تا شش بار در آب قرار داده میشود تا آرام شود."
در حال حاضر (۲۰) معتاد مواد مخدر در این کمپ بستری اند و تداوی آنان با استفاده از روش های روان و آب درمانی ادامه دارد.
محمد حسین از جمله معتادینی است که یک ماه قبل جهت تداوی به کمپ مادر آورده شدهاست.
وی میگوید، که وضعیت صحی اش در مقایسه به گذشته بهبود یافته و دردهای گذشته را در بدنش احساس نمیکند:
"وقتی وجود ما گرم شود بالای خود آب سرد میاندازیم، این روش بر بدن ما زیاد تاثیر میکند، راحت میشویم و درد وجود را فراموش میکنیم. حال خوب شده ام، در دو سه هفته نخست بالایم آب زیاد میریختم."
خانم حیدری میگوید که هفت سال قبل این کمپ را با مصارف شخصی خود جهت تداوی معتادین ایجاد کرد و در این مدت چهار هزار معتاد به مواد مخدر را تداوی کردهاست.
او افزود:
"در هفت سال حدود چهار هزار معتاد مواد مخدر را تداوی کردیم. از این میان یک هزار تن آنان صحبت یاب شدهاند، یعنی دوباره به مواد مخدر رو نیاوردهاند. حال آنان زندهگی عادی دارند، عروسی کردهاند و شامل کار شدهاند."
لیلا حیدری در کابل یک رستورانت دارد، وی میگوید که مصارف تداوی معتادین را از همین رستورانت بدست میآورد، به گفته وی، تا حال دولت و هیچ نهاد داخلی و خارجی نیز با و در این بخش کمک نکردهاست.
از سوی دیگر، شاپور یوسف رئیس کاهش تقاضای وزارت صحت عامه نیز در کنار مراکز و ادارات دولتی افغانستان، نقش مراکز و نهادهای خصوصی تداوی معتادین مواد مخدر را سودمند میداند، اما بر معیاری شدن فعالیتهای این مراکز تاکید میکند.
وی افزود:
"اگر از طریق رسانهها و یا هر نهاد دیگر در افغانستان در رابطه به مواد مخدر به مردم آگاهی داده میشود، اقدام موثر است. اما این که کسی میآید و معتاد را تداوی میکند، این کار خیلی مفید است. اما به شرط این که تداوی معتادین با معیارهای جهانی مطابقت داشته باشد."
به اساس ارقام ارائه شده از سوی وزارت صحت عامه، در حال حاضر سه میلیون تن در افغانستان به گونه مستقیم و غیر مستقیم به مواد مخدر معتاد اند، که از این میان یک میلیون تن آن زنان و نزدیک به یک لک آنان نیز کودکان اند.
در کنار مراکز دولتی و بین المللی در بخش تداوی معتادین، دهها مرکز غیر دولتی نیز فعالیت میکنند که به گفته وزارت صحت عامه، از این میان، سی درصد این مراکز به تداوی زنان و کودکان اختصاص یافتهاست.
گزارش: عبادالله حنانزی
