افغانستان که از بزرگ‌ترین تولید کننده‌های مواد مخدر در جهان شناخته می‌شود در پهلوی شمار روز افزون معتادان جوان و پیر، در حال حاضر نزدیک به صد هزار طفل معتاد به مواد مخدر نیز دارد.
مشتاق (۱۵) ساله متعلم صنف ششم مکتب در یکی از نواحی شهر کابل، هفت سال پیش از سوی هم سن هایش به استفاده از سگرت، چرس و بعداً به استفاده از مواد مخدرِ نوع شیشه تشویق می‌شود.
مشتاق در کنار مکتب رفتن، شاگرد گچ کار نیز بود و با مهارتی که در بخش گچ کاری داشت، استادش روزانه در بدل کار به وی هشت صد افغانی می‌داد و مشتاق در کنار مصارف مکتب، خانواده خود را نیز از لحاظ مالی حمایت می‌کرد، اما دوستی با هم سن و سال‌های نا اهل، مشتاق را به مسیر تباهی کشاند و با معتاد ساختن وی، مشتاق تمامی دار و ندار زنده‌گی خود را از دست داد.
وی می‌گوید:
" صنف شش بودم مکتب می‌رفتم که معتاد شدم، دو سه روز که همراه دوستانم پودر زدم، بعد از آن هفت صد هشت صد افغانی کار می‌کردم و می‌رفتم آنرا شیشه، پودر و چرس می‌خریدم و آنرا تا صبح در خانه استفاده می‌کردم، صبح خلیفه‌ام زنگ می‌زد که سر کار بیا. وقتی با استادم سر کار می‌رفتم دیگرانه پول خود را می‌گرفتم و مواد مخدر می‌خریدم."
به اساس ارزیابی‌های مشترک وزارت صحت عامه افغانستان و اداره مبارزه علیه مواد مخدر و تنفیذ قانون ایالات متحده امریکا، یک صد هزار طفل در افغانستان عملاً به مواد مخدر معتاد اند، اما تعداد اطفالی که در هنگام معاینات اثرات مثبت استفاده از مواد مخدر در وجود شان تثبیت شده، بیشتر از این‌است.
مشتاق نیز یکی از این یک صد هزار طفل معتاد به مواد مخدر است که به گفته وی به نحوی شرایط جامعه و دسترسی آسان به مواد مخدر و نشست و برخاست با هم‌نشین‌های معتاد به مواد مخدر سبب معتاد شدن وی نیز شد.
وی می‌گوید:
"یک و نیم ماه که شیشه زدم مکتب به نظرم بد آمد و مکتب را ترک کردم، چون وقتی در هرجا می‌نشستم بچه ها بالایم صدا می‌زدند که معتاد هستی و شرمم می‌آمد. من نیز مکتب را ترک کردم و تنها سر کار می‌رفتم و بس. برای خرید مواد مخدر خودم هم کار می‌کردم و از خانواده نیز پول می‌گرفتم. در خانه برایم می‌گفتند، تا چه وقت این عمل را ادامه می‌دهی؟ اما از اعتیاد من هفت سال گذشت."
از مشتاق پرسیدم که با معتاد شدن به مواد مخدر چه چیزهای را از دست داده‌است؟
وی در جوابم گفت:
"اول این‌که پودر زدم مادرم برایم گفت، تا زمانی‌که پودر می‌زنی شیرم را برایت نمی‌بخشم، مکتب را هم ترک کردم چون سرم بد خورد، دوستان و اندیوالانم را که همراه شان فوتبال می‌کردم، آنان را از دست دادم و تنها شدم. دوستانم بر من می‌خندیدند و می گفتند، تو پودری شدی و من هم سرم را پایین گرفته و می‌رفتم."
به دلیل گسترش سریع اعتیاد در میان جوانان و نو جوانان، وزارت صحت عامه در کنار مراکز رسمی تداوی معتادین، برنامه "تداوی در منزل" را به هدف تداوی اطفال معتاد به مواد مخدر نیز آغاز کرده‌است، زیرا شماری از خانوادهها توان مالی و میلی برای فرستادن کودکان معتاد شان جهت تداوی به مراکز معتادین را ندارند.
گزارش: مرسلین ارسلا
