نمایندۀ کمیساری عالی سازمان ملل متحد در امور مهاجران در افغانستان می‌گوید که در حال حاضر اولویت این سازمان رسانیدن کمک‌های اولیه به آوارگان است.
کارولن وان بورن٬ در گفت‌وگوی با خبرنگار این سازمان گفته که در حال حاضر کمیساری عالی سازمان ملل متحد در امور مهاجران گفته که طالبان به این سازمان در مورد امنیت کارمندانش تعهد سپرده و روند کمک‌رسانی در برخی مناطق آغاز خواهد شد.
آوارگی هنوز هم یکی از دردهای بی‌درمان شهروندان افغانستان است.
خانواده‌هایی که به دلیل جنگ در محیط زندگی‌شان به دیگر مناطق آواره شده‌اند و هنوز هم در بی‌سرنوشت هستند.
یکی از این آوارگان از نرسیدن کمک‌ها شکایت دارد و می‌گوید که به دلیل جنگ و تهدیدهایی که دریافت کرده، از ولسوالی بهارک ولایت بدخشان به مرکز این ولایت آواره شده است.
او می‌افزاید که با خانواده و کودکان خردسالش در یکی از باغ‌ها در شهر فیض‌آباد به سر می‌برد و خانه‌اش در بهارک در نتیجۀ اصابت راکت تخریب شده است.
او افزود: "نان و آب خوردنی درست برایمان نمی‌رسد و مردم محل کمی با ما همکاری می‌کنند. نه خیمه‌ای داریم و نه هیچ کسی به ما کمک می‌کند. کشت و زراعتی هم که در منطقه داشتیم شاید این روزها خشک شده باشد و از بین برود."
این آوارۀ جنگی می‌خواهد به مشکلات‌شان رسیدگی کند و به آنان کمک‌رسانی کنند.
این درحالیست که کمیساری عالی سازمان ملل متحد در امو مهاجران از آغاز کمک رسانی به بی‌جاشدگان در آیندۀ نزدیک خبر می‌دهد.
کارولن وان بورن، نمایندۀ این سازمان در افغانستان در گفت‌وگویی با خبرنگار کمیساری عالی سازمان ملل متحد گفته که در حال حاضر آنان از میان ۴۵۰ ولسوالی به ۲۹۹ ولسوالی دسترسی دارند و روند کمک‌رسانی به بی‌جاشدگان در برخی مناطق آغاز خواهد شد.
بانو بورن گفته که هر چند طالبان به عملیات کمک رسانی‌شان احترام قایل شدند، اما ممکن است روند کمک‌رسانی در برخی مناطق خوب به پیش برود و در برخی مناطق با مشکل مواجه شود و این سازمان باید در نخست در پیوند به امنیت کارکنانش در محل اطمنان حاصل کند.
نمایندۀ کمیساری عالی سازمان ملل متحد در امور مهاجران در افغانستان افزوده که کارکنان این سازمان هنوز هم گیچ هستند و برخی‌ها هراسان هستند و برخی دیگر حاضر هستند و به وظایف‌شان برگردند.
بر بنیاد اظهارات بانو بورن، کمیساری عالی سازمان ملل متحد در حال انجام واکنش اضطراری برای افرادی است که آواره شده‌اند و فوراً به کمک نجات بخش نیاز دارند.
او افزوده که کمک‌های این سازمان شامل سرپناه، آب، مراقبت های بهداشتی، بهداشت و غذا می‌شوند.
این سازمان گفته که در سال جاری به ۲۰۰ هزار بیجاشدۀ داخلی کمک‌های اولیه را رسانیده است.
بانو بورن از سوی دیگر تهدیدها علیۀ خبرنگاران، زنان فعال، حامیان دولت پیشین و اقلیت‌های قومی را نگران‌کننده دانسته و گفته است که در حال حاضر مرزهای کشورهای همسایۀ افغانستان به استثنای مرز اسپین‌بولدک که مرز میان افغانستان و پاکستان به روی شهروندان افغانستان بسته شده‌اند.
بر بنیاد گزارش‌ها عبور از این مرز سپین بولدک هم شرایط خاص خودش را دارد و شهروندان افغانستان با دشواری می‌توانند که از این مرز عبور کنند.
نخستین خواست کمیساری عالی سازمان ملل متحد از کشورهای همسایۀ افغانستان این است که مرزهای خود را باز نگه دارند تا افغانانی که می‌خواهند بروند و به دنبال حمایت بین‌المللی هستند این کار را انجام دهند.
این در حالیست که به دلیل تشدید جنگ در ماه‌ها اخیر در افغانستان هزاران خانواده در این کشور آواره شدند و در حال حاضر با سقوط ۳۳ ولایت به دست طالبان، افراد زیادی به دلیل تهدیدات احتمالی در دروازه‌های مرزی کشورهای همسایه از جمله پاکستان و ایران صف بسته‌اند تا به این کشورها وارد شوند.
