در جریان بیست سال گذشته، ده ها هزار قابله در افغانستان آموزش دیده اند که در نتیجه٬ شمار مرگ و میر مادران و نوزادان حدود ۶۰ در صد کاهش یافت.
بر اساس آمار سازمان ملل متحد، در سال ۲۰۰۲ میلادی در هر ۱۰۰ هزار زایمان، حد اوسط ۱۶۰۰ تن از مادران در افغانستان جان می سپردند.
این آمار در سال ۲۰۲۰ میلادی کاهش یافت و بر اساس سروی ملل متحد، در هر صد هزار زایمان، میزان مرگ و میر مادران در افغانستان به ۶۳۸ مورد رسید.
اکنون بار دیگر وضعیت تغییر کرده و نگرانی از افزایش میزان مرگ و میر مادران و نوزادان افزایش یافته است. دلیلش هم اینست که شمار زیادی از قابله ها به ترک کار شان مجبور شده اند و اینسو برای دختران بالاتر از صنف ششم در افغانستان اجازه آموزش داده نمی شود.
هیلی غرشین رئیس اجرایی شورای قابله ها و نرس های افغانستان در پیامی به رادیو آزادی گفت که چالش های در حال حاضر وجود دارند اما او افزود که در سال های گذشته نزدیک به ۴۰ هزار قابله در افغانستان آموزش دیده اند.
در سال های گذشته نزدیک به ۴۰ هزار قابله در افغانستان آموزش دیده اند.
" چیزی را که ما پشبینی می کنیم همین که اگر فارغان صنف ۱۲ نداشته باشیم. شاید در سه یا چهار سال آینده با کمبود تربیه قابله ها روبرو شویم."
شماری از قابله ها، نقش خانواده ها را در افزایش میزان مرگ و میر مادران و نوزادان هنگام زایمان مهم عنوان می کنند.
به توصیه متخصصان صحی، زنان باردار باید پیش از ولادت در شفاخانه ها بستر شوند اما بزرگان برخی خانواده ها تصور می کنند که شماری از زنان در خانه های شان ولادت می کنند و با مشکلی روبرو نمی شوند، اما آنها نمی دانند که تمامی ولادت ها یکسان نیست.
یک قابله به نام رنا که کار را در سال ۲۰۱۶ در ولایت زابل آغاز کرده، می گوید، در گذشته هنگامی که به جراحی زنان باردار یا "سیزارین" نیازی می بود، داکتران جراح در شفاخانه های این ولایت کار می کردند اما اکنون دسترسی به این گونه داکتران، کار خیلی مشکل شده است.
