یونیسف: ۶۰ درصد دختران از آموزش در افغانستان محروم مانده اند

صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد (یونیسف) می‌گوید که ۶۰ درصد دختران و ۴۶ در صد پسران واجد شرایط آموزش دورۀ ابتدایه از آموزش در افغانستان محروم شده‌اند.

یونیسف در اعلامیه‌ای که به روز جمعه در پیوند به کمک ۱۰ میلیون دالری جاپان برای حمایت از آموزش کودکان محروم از آموزش منتشر کرده، گفته که حتی کودکانی که شامل مکتب هستند، به گونهٔ درست آموزش نمی‌بینند.

اعلامیه افزوده است، سال‌ها درگیری با زیر ساخت‌های ضعیف، مکاتب را برای کودکان نا امن کرده و بسیاری مکاتب صنف‌های کافی ندارند، آموزگاران آن واجد شرایط تدریس نیستند و حتی در مکاتب وسایل لازم و مکان لازم برای شستن دستان داشن‌آموزان وجود ندارد.

به اساس اعلامیۀ یونیسف، قرار است برنامهٔ حکومت جاپان برای حمایت از آموزش و پرورش ده میلیون دالر امریکایی را برای تقویت کیفیت آموزش کودکان محروم از درس در افغانستان کمک کند.

این کمک که از سوی صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد به مصرف می‌رسد، پیش بینی شده که با استفاده از این کمک٬ زمینهٔ ادامهٔ آموزش برای ۷۱ هزار و ۵۰۰ کودک فراهم شود.

اعلامیۀ یونیسف افزوده است، این پول برای ساخت مکتب، رشد محیط آموزشی برای ۵۵ هزار دانش‌آموز، افزایش ظرفیت آموزگاران و بازسازی صنف‌های آموزشی به مصرف خواهد رسید.

یونیسف به نقل از تاکاشی اوکادا، سفیر جاپان در افغانستان نوشته است: "هر کودکی سزاوار یک صنف آموزشی امن و مجهز است، جایی که بتواند روی درس‌های خود تمرکز کند و به کیفیت آموزش آموزگاران خود اعتماد کند."

با این حال فران اکیزا، نمایندهٔ یونیسف در افغانستان گفته است که خواهان ایجاد فرصت آموزش برای هر کودک هستند و تلاش می‌کنند که زمینۀ دسترسی به آموزش باکیفیت را در محیط‌های رسمی و غیررسمی فراهم کنند.

برخی کودکان محروم از آموزش در صحبت با رادیو آزادی می‌گویند، مشکلات اقتصادی و فقر آن‌ها را از رفتن به مکتب محروم کرده است.

مریم ده ساله که باشندهٔ منطقهٔ ارزان قیمت کابل است، به رادیو آزادی می‌گوید، روی جاده‌ها بوت رنگ می‌کند و توان مالی برای رفتن به مکتب را ندارد:

"مکتب را خودم رها کدم، پول ندارم تا برای خود کتابچه قلم و کتاب بخرم، همین‌قدر پیدا کرده می‌توانم که به خواهر و برادر خوردم برسانم، مادرم هم مریض است، بسیار به مشکل در بیرون کار می‌کنم چون اوضاع خراب است، اما مه بسیار مجبور هستم. "

منصف ۱۲ ساله و باشندهٔ بگرامی کابل به رادیو آزادی گفت، توان و زمان رفتن به مکتب را ندارد، زیرا او روزانه در بازار خریطه سودا می‌کند تا به خانواده‌اش نان پیدا کند:

"مکتب نمی‌روم، برای خانواده کار می‌کنم، من هر روز به چهارراهی می‎آیم و کار می‌کنم، مشکلات اقتصادی دارم، من بزرگ خانه هستم، پدرم وفات شده و من یتیم هستم."

این درحالیست که پس از حاکمیت طالبان در افغانستان دختران بالاتر از صنف ششم از رفتن به مکتب منع شده‌اند و اجازهٔ رفتن به پوهنتون نیز از آن‌ها گرفته شده است.

ممنوعیتی که با واکنش‌های گستردۀ جهانی مواجه شده، اما طالبان تا هنوز هیچ یک از این محدودیت‌ها را بر نداشته اند.