افسرده‌گی‌های روحی در میان زنان و دختران در افغانستان؛ زنان: محدودیت ها ما را منزوی ساخته است

ظاهراً محدودیت‌های شدید طالبان بر زنان و دختران در افغانستان سبب افزایش بیماری‌ها روحی و روانی در میان آنان شده است.

مینا یوسفی که دانشجوی اقتصاد در یکی از پوهنتون‌های دولتی در کابل بود، می‌گوید، ناامیدی و مشکلات پس از ممنوعیت تحصیلی او را دچا بیماری روانی کرده است.

"از پوهنتون بیرون رانده شدیم، با گریه و هزار ناامیدی به خانه بازگشتیم، این همه مشکلات و مشکلات اقتصادی و از تحصیل باز ماندن بالای روح و روانم تاثیر منفی گذاشت، با هزار فکر و ناامیدی مواجه شدم و بالاخره نزد داکتر روان شناسی مراجعه کردم، با دواها و مشوره‌ها ضد استرس و افسردگی که استفاده می‌کنم کمی مشکلم حل گردیده."

خاطره، کارمند پیشین یکی از اداره‌ها دولتی به رادیو آزادی گفت، با از دست دادن کار و درآمد به بیماری روانی مبتلا شده که اکنون نیز به گونهٔ کامل بهبود نیافته است:

"حالت روحی‌ ام بسیار خراب بود و فعلاً هم است، من یک داکتر گرفته بودم، هفتۀ دو بار خانهٔ من می‌آمد، برای من مشوره‌های روانی می‌داد، من از آن کم کم استفاده کردم، حالت روحی‌ام کمی خوب شد، بالای کودکان خشونت می‌کردم و در خانه که می‌بودم از پیشم جنگ رخ می‌داد، در این شرایطی که ما می‌بینم دروازه‌ها تحصیل کار و همه چیز به روی زنان بسته شده و زنان بیشتر به مشکلات روانی دچار شده‌اند."

در همین حال برخی روانشاسان نیز در صحبت با رادیو آزادی افزایش بیماران روحی و روانی را تأیید می‌کند.

داکتر ایمل صافی، یکی از متخصصان روانی به رادیو آزادی گفت:

"چون از دست دادن تحصیل و تعلیم و کار خودش باعث افت عمل‌کرد شغلی می‌شود، افت عمل کردن شغلی خودش مشکلات را به وجود می‌آورد، مثلا دیپریشن، اظطراب، ناامیدی، تعدادشان بلی زیاد شده، چون روزهای اول فکر می‌کردند شاید دوباره آغاز شود، اما وقتی نمی‌شود دیپریشن و ناامیدی زیاد می‌شود که باعث این بیماری می‌شود، بلی بیماران افزایش یافته است."

از دسوی دگر داکتر شرف‌الدین عظیمی، روانشناس و استاد پوهنتون نیز تأیید می‌کند که تعداد بیماران در مرکز تداوی‌اش نسبت به گذشته دو برابر شده است:

"تعداد از مراجعین ما که بسیار محدود می نشینیم که هفته دو بار بود، حال دو برابر شده، مثلاً اگر قبلا ۱۷ صد بود، حال دونیم‌ هزار و حتی سه هزار شده است، بلی این خبر درست است و تعداد این مراجعین هم بیشتر زنان و دختران است که مکاتب‌شان بسته شده و مانع تحصیل شان شدند و دفتر ما هم که یک کلینیک و دفتر مشاوره است عین وضعیت را دارد متاسفانه."

برخی از متخصصان صحت روانی دیگر نیز در صحبت با رادیو آزادی این موضع را تایید کردند، اما بنا بر حساسیت موضوع نخواستند نام و صدایشان در گزارش ذکر شود.

طالبان پس از حاکمیت دوباره در افغانستان زنان و دختران را از همه حقوق اساسی‌شان از جمله تحصیل، کار، سفر طولانی بدون محرم، رفتن به پارک‌های تفریحی و ورزشگاره و حمام‌های زنانه محروم کرده‌اند.

در آخرین مورد فعالیت آرایشگاه‌های زنانه را نیز ممنوع کردند.

با وجود واکنش‌های گسترده به این محدودیت‌ها، طالبان اما هیچ یک از این محدودیت‌ها را برنداشته اند.