صندوق ملل متحد موسوم به « آموزش نمی‌تواند منتظر بماند» (Education Cannot Wait) روز جمعه با نشر گزارش سالانه‌اش از رهبران جهان خواسته از حق تحصیل و آموزش زنان و دختران افغان حمایت کنند.
این سازمان با نشر گزارش سالانۀ خود گفته که تفاوت‌های جنسیتی قابل توجهی در افغانستان، سودان جنوبی، و یمن در بحث دسترسی به آموزش بخصوص برای دختران وجود دارد.
در گزارش این سازمان همچنان آمده که با توجه به همه چالش‌ها در مواردی دختران در ظرفیت یادگیری از پسران پیشی می‌گیرند.
گوردون براون، فرستادۀ ویژۀ سازمان ملل متحد برای آموزش جهانی و رئیس گروه رهبری سطح عالی ECW در این گزارش ممنوعیت تحصیل دختران در افغانستان را ناعاقلانه خوانده است.
در همین حال کوثر، دانش‌آموز صنف نهم و بهار، دانش‌آموز صنف یازدهم مکاتب در افغانستان٬ می‌گویند که به دلیل محرومیت از آموزش ناامید شده اند و آینده‌شان هم نامعلوم است:
"داشتن اینطور یک غم آسان نیست و طبعاً آدم دچار یک افسردگی می‌شود، همنوعانم می‌دانم چقدر دچار افسرده‌گی شدند و چقدر درد و رنج را در خانه متحمل می‌شوند، این زند‌گی را دو برابر به من سخت‌تر ساخته چون ما آیندۀ تاریکی داریم."
"نگرانی من در مورد آیندۀ خودم بسیار زیاد است، چون هستی و دارایی ام تمامش تحصیلاتم است، چون که من می‌خواستم در آینده یک داکتر شوم، اما متاسفانه حالا که می‌بینم تمام امیدهایم به خاک یکسان شده، خیلی زیاد نگران آیندۀ خود هستم که آینده‌ام چه می‌شود."
در گزارش صندوق «آموزش نمی‌تواند منتظر بماند» آمده است که حمایت از تحصیل دختران از طریق اقدام مثبت برای معلمان زن در افغانستان با چالش جدی مواجه است و بر اساس گزارش‌ها میزان مشارکت آموزگاران زن در برنامۀ آموزشی چند ساله تاب‌آوری افغانستان (MYRP) ۹ درصد کاهش یافته است.
برنامۀ آموزشی چند ساله تاب‌آوری افغانستان (MYRP) با بودجۀ حدود ۵۰ میلیون دالری از سوی یونیسف در ۹ ولایت افغانستان تطبیق می‌شود.
با این وجود ۷۱۹ روز شده که حکومت طالبان دروازه‌های مکاتب را به روی دختران بالاتر از صنف شسم بسته است.
در تازه‌ترین مورد سراج‌الدین حقانی، سرپرست وزارت داخلۀ حکومت طالبان در دیدار با هئیت سازمان همکاری اسلامی گفت که جهان و مردم باید تا فراهم شدن شرایط آموزشی برای دختران صبور باشند.
همچنان ممنوعیت دختران و زنان از رفتن به پوهنتون‌ها، کار در بسیاری ادارات دولتی و همه ادارات غیردولتی ملی و بین‌المللی و حتی رفتن به تفریح‌گاه‌ها، ورزش‌گاه‌ها، سفر بدون محرم در مصافه‌های طولانی و حجاب اجباری از موارد دیگری اند که زنان و دختران افغان در افغانستان زیر حاکمیت طالبان تجربه می‌کنند.
