پلوشهٔ ۷۰ ساله، یکی از هزاران مهاجر افغان است که اخیراً از پاکستان اخراج شده است. وی میگوید "اگر خوش باشیم چه کنیم و اگر خفه باشیم چه کنیم؟"
پلوشه حین عبور از گذرگاه تورخم به رادیو آزادی گفت، هرچند به کشور خود باز می‌گردد، اما باز هم خوشحال نیست.
این که چرا خودش روایت می‌کند:
"وضعیت در افغانستان هم باثبات نیست، هیچ چیز ندارم، شام اگر باران بیاید هیچ سرپناه ندارم، این کودکان همه کوچک هستند، همهٔ ما در بیابان نشسته‌ایم."
به گفتهٔ پلوشه، این کودکان نواسه‌های او اند که پدرشان از سوی پولیس پاکستان بازداشت شده و او خانم و سه فرزندش را با خود آورده است:
"وقت خوب را نگذشتاندیم، همیشه جنگ و جنجال بوده، یک پسر داشتم او هم بازداشت شد، و در یک زندان در لاهور زندانی است، پسرم به زندان رفت، فرزندانش به من ماند."
به گفتهٔ پلوشه، هنگام حملهٔ اتحاد جماهر شوروی سابق شوهرش کشته شد و پس از آن پسرش یگانه سرپرست و عصای دست‌اش بود.
پلوشه نگفت که پسرش چرا زندانی شده، اما پاکستان اخیراً صدها افغان را به علت نداشتن اسناد قانونی بازداشت و به زندان انداخته است که رادیو آزادی هر از گاهی در مورد وضعیت این زندانیان گزارش‌هایی را تهیه و نشر کرده است.
پلوشه میگوید، سال‌ها پیش برای فرار از وضعیت بد به پاکستان مهاجر شد، اما به گفتهٔ او، عمراش گذشت و روز شادی را ندید:
"دیگر چه بگویم، وقت خوبی نداشتم، اگر رفتیم که از خاطر روزهای بد رفتیم، آن‌جا هم روزهای بد را سپری کردیم و دوباره آمدیم، با همان وضعیت بد آمدیم."
این بانوی کهن سال در جمع هزارن افغان مهاجر دیگر به افغانستان برگشت کرده که حکومت موقت پاکستان یک ماه پیش تا پایان ماه اکتوبر برای بیرون شدن‌شان از پاکستان مهلت داده بود.
افغانهای تازه اخراج شده می‌گویند، در مورد نبود سرپناه، بی‌کاری و آموزش کودکان‌شان نگران‌اند.
حکومت پاکستان گفته است، از زمانی که این کشور روند اخراج بیش از ۳ میلیون مهاجر غیرقانونی افغان را اعلام کرده، ۱۶۵ هزار افغان از این کشور اخراج شده اند.
سازمان‌های بین‌المللی اخراج مهاجران افغان از پاکستان را نکوهش کرده و آن را یک بحران دانسته و از حکومت پاکستان خواسته که در بارۀ این تصمیم‌اش تجدید نظر کند.
