پس از وضع محدودیت طالبان بر موسیقی، برخی باشند‌گان ولایات مختلف می‌گویند، آن‌ها در مراسم خوشی و دیگر مراسم ویژه یی که دارند از ترس طالبان اتن ملی نیز انجام داده نمی‌توانند.
نور کمال، باشندهٔ ولایت خوست به رادیو آزادی میگوید:
"دولت فعلی هر نوع موسیقی را ممنوع کرده، جوانان هم جرات کرده نمی‌توانند که اتن کنند یا موسیقی اتن را بنوازند، ما خواستار توجهٔ آن‌ها در این مورد هستیم، زیرا این یک رسم ملی است و رسم و رواج ملی باید به سوی کم‌رنگ شدن نروند."
پرویز ایمل، باشندهٔ ولایت کابل است.
او که هفتهٔ گذشته مراسم نامزدی‌اش بود، میگوید، آرزو داشت تا در محفل نامزدی خود یک گروه از اتن را دعوت کند، اما به گفتهٔ او، از هراس طالبان این کار را نکرد:
"چند روز پیش در یک هوتل مراسم نامزدی من بود، من به علت ممنوعیت گروه اتن را دعوت نکردم، تا کدام مشکل ایجاد نشود، با گروه اتن در ارتباط بودم، اما ازشان دعوت نکردم."
او میگوید، به علت محدودیت بر نواختن موسیقی، علاقهٔ جوانان به اتن کاهش یافته است.
خواستیم در مورد این که حکومت طالبان اجازهٔ اتن در مراسم خوشی داده‌اند یا نه، از مسئولان وزارت اطلاعات و فرهنگ حکومت طالبان بپرسیم، اما دفتر مطبوعاتی آن‌ها به پرسش‌های ما پاسخ نداد.
اما یکی از مقام‌های وزارت امر به معروف و نهی از منکر حکومت طالبان که نخواست نام و صدایش در گزارش منتشر شود، پیش از این به رادیو آزادی گفته بود که آن‌ها بالای اتن محدودیت وضع نکرده‌اند.
عصمت‌الله قانع، نویسنده و آگاه امور فرهنگی میگوید، محدودیت بر موسیقی به معنی محدودیت بر اتن است، زیرا اتن بدون موسیقی ممکن نیست:
"آن‌ها بر موسیقی محدودیت وضع کرده‌اند، و محدودیت بر موسیقی، عامل این میشود که بر اتن هم محدودیت وضع شود، زیرا اتن با موسیقی تنظیم میشود و بدون دول اتن شده نمی‌تواند، بسیاری از جوانان که اتن نمی‌کنند، آن‌ها دول ندارند."
گفتی‌ست، در نظام‌های گذشته به ویژه دو دههٔ اخیر، اتن ملی برعلاوهٔ محافل خوشی، در برخی از مراسم‌های ملی و فرهنگی نیز از سوی جوانان به گونهٔ گستردهٔ مد شده بود.
وزارت اطلاعات و فرهنگ نظام جمهوری پیشین در سال ۱۳۹۵ به یونسکو پیشنهاد کرده بود که اتن و ۲۵ میراث فرهنگی دیگر را به نام افغانستان ثبت کند، اما تا اکنون این کار انجام نشده است.
این درحالیست که اخیراً اتن در نصاب پوهنزی هنرهای زیبای پوهنتون ویسکانسن ایالات متحدهٔ امریکا نیز شامل شده است.
مایکل استینیچ، رئیس بخش رقص این پوهنتون آن زمان به رسانه‌ها گفت، پس از ارزیابی در مورد فرهنگ افغانستان و ارزش اتن در جامعهٔ آن‌ها این رقص را شامل نصاب ساختند.
