روز‌های انگشت شمار به آغاز سال تعلیمی جدید مانده اما دختران از ادامه بسته بودن مکتب‌های متوسطه و لیسه در افغانستان در ناامیدی بسر می برند.
بیش از دو و نیم سال در خانه برای نازیه که صنف دهم است، تحمل این مدت بدون آموزش در مکتب خیلی دشوار بوده است.
او به رادیو آزادی گفت که انتظار دارد مکتب‌ها به روی دختران بالاتر از صنف ششم بازگشایی شوند:
"این سه سالی که گذشت برای ما واقعاً خیلی سخت تمام شد. چون صبح وقت بلند می‌شدیم، طرف مکتب می‌رفتیم. هر لحظه که یاد ما می آمد برای ما درد آور بود، چون برادران ما می‌رفتند اما ما رفته نمی‌توانستیم. یگانه آرزویم همین است که پس از این مثل سابق، همان چادر سفید و لباس سیاه‌ام باشد و من دوباره مکتب را شروع کنم و درسم را منظم بخوانم."
تنها نازیه نیست که در اضافه از دو و نیم سال گذشته، در مکتب‌های متوسطه و لیسه به رویش بسته شده. صد‌ها هزار تن دیگر به سرنوشت مشابه روبرو شده اند.
مینه: سه سالی که گذشت برای من خیلی نا امید کننده بود
مینه شاگرد دیگری است که می‌گوید، تا هنوز امیدواری دارد که دروازه مکتب‌های بالاتر از صنف ششم به روی دختران باز شود:
"سه سالی که گذشت برای من خیلی نا امید کننده بود و هر روزی که می‌گذشت، بسیار ناامید می‌شدیم که چه وقت باشد که ما به مکتب برویم. حتی در این سه سالی که گذشت، ما می‌توانستیم که به پوهنتون برویم و پوهنتون ما را به یک جای برسانیم."
بی سرنوشتی در مورد آموزش دختران بالاتر از صنف ششم، نگرانی‌های دیدبان حقوق بشر را نیز بر انگیخته است.
هیدر بار معاون بخش زنان در این نهاد شام گذشته (۱۷ مارچ) به رادیو آزادی گفت که دور نگهداشتن دختران بالاتر از صنف ششم از مکتب و بستن درِ پوهنتون‌ها به روی آنها، به این معناست که افغانستان دیگر زن مسلکی نداشته باشد:
"دو و نیم سال گذشته، نه احیا میشود و نه جبران. هر روزی که این محدودیت‌ها ادامه می‌یابد، آینده کشور را تاریک و تاریک‌تر می‌سازد. هیچ کشوری به سوی توسعه رفته نمی‌تواند، هنگامی که جلو رویا‌های نیمی از جمعیت آن گرفته شود و آنها نتوانند برای جامعه‌شان موثر باشند، چیزی که بدون آموزش ممکن نیست."
بر اساس شمارش در تقویم، تا آغاز سال تعلیمی جدید، حدود ۹۵۰ روز میشود که به دختران بالاتر از صنف ششم اجازه حضور در مکتب‌ها داده نشده است.
در ادامه واکنش‌ها، حامد کرزی رئیس جمهور پیشین افغانستان دیروز در پیامی در شبکه ایکس (توییتر سابق) خواست تا به تمامی دختران اجازه رفتن به مکتب داده شود.
طالبان همواره گفته اند که بر اساس شریعت حق آموزش به دختران داده میشود و اینکه به استدلال شان، در موضوع داخلی آنها کسی مداخله نکند.
به تخمین سازمان ملل متحد، ۳.۷ میلیون کودک در افغانستان از رفتن به مکتب باز مانده اند که حدود ۶۰ درصد‌شان دختران استند.
تا حالا هیچ روزنۀ به نظر نمی‌رسد که مانند نازیه، مینه و نزدیک به دو میلیون دختر دیگر، چه زمانی فرصت داده میشود تا چادر سفید و لباس سیاه‌شان را بپوشند و در مکتب‌ها حضور یابند.
